Harfa i Czasza - czyli narzędzie odpowiednie do modlitwy 24/7

Modlitwa sprawiająca radość
1. Obietnica sprawiającej radość modlitwy dla każdego znajduje się w księdze proroka Izajasza:
  Cudzoziemców zaś, którzy się przyłączyli do Pana, ażeby Mu służyć i ażeby miłować imię Pana i zostać Jego sługami - wszystkich zachowujących szabat bez pogwałcenia go i trzymających się mocno mojego przymierza, przyprowadzę na moją Świętą Górę i rozweselę w moim domu modlitwy. Całopalenia ich oraz ofiary będą przyjęte na moim ołtarzu, bo dom mój będzie nazwany domem modlitwy dla wszystkich narodów. (Iz 56:6-7)
2. Hebrajskie słowo kara (קָרָא) użyte zostało także w księdze Rodzaju:
  1. I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą (Rdz 1:5)
  2. Ulepiwszy z gleby wszelkie zwierzęta lądowe i wszelkie ptaki powietrzne, Pan Bóg przyprowadził je do mężczyzny, aby przekonać się, jaką on da im nazwę (Rdz 2:19)
  3. Kain zbliżył się do swej żony, a ona poczęła i urodziła Henocha. Gdy Kain zbudował miasto, nazwał je imieniem swego syna: Henoch (Rdz 4:17)
3. Pan uwolni radosną i sprawiającą radość modlitwę dla Swojego Kościoła. Jedynym rodzajem modlitwy, która będzie kontynuowana dniem i nocą jest modlitwa radosna. Namaszczona i sprawiająca radość modlitwa jest dla wszystkich. Izajasz mówi tu o cudzoziemcach - barbarzyńskich narodach wokół Izraela jako zaproszonych przez Boga do radosnej modlitwy.
  1. Istotne fragmenty opisujące sprawiającą radość modlitwę - Iz 56; 62; Ps 149; Ap 4-5.
  2. Najbardziej znaczący fragment dotyczący sprawiającej radość modlitwę przedstawia piękno Boga w kontekście niebiańskiego uwielbienia wokół Bożego Tronu (Ap 4-5). Piękno Boga fascynuje serce i czyni modlitwę radosną.
Wartości modelu Harfy i Czaszy
1. Wartość 1: Sprawiająca radość intymna relacja z pięknym Bogiem
  1. Całe życie Dawida skupione było na pragnieniu podziwiania piękna Boga. To pragnienie było także centralnym punktem posługi modlitewnej którą rozpoczął w Jerozolimie około 1000 lat p.n.e. W wieczności, podziewanie piękna Boga będzie naszym wiecznym zajęciem, bo On jest rozkoszą i przyjemnością Swego ludu na zawsze.
    1. Objawianie emocji i uczuć Boga było także częścią zainteresowania Dawida.
    2. Połączenie piękna Boga z Jego emocjami stanowią kluczowe składniki radosnej modlitwy.
    3. Rzeczywistością stojącą za modlitwą 24/7 w modelu Harfy i Czaszy jest doświadczenie Boga - Jego piękna i emocji. Ci, którzy są zainteresowani modlitwą trwającą dzień i noc, powinni być bardziej zainteresowani modelem Harfy i Czaszy. Jednak prawdziwa siła do zaangażowania się w modlitwę dniem i nocą leży w sercu, które wznosi się ku Bogu.
    4. Głównym celem naszej modlitwy musi pozostać sam Bóg, a nie pokuta za grzechy czy wiązanie mocy demonicznych. Nie można bowiem robić tego przez 24 godziny na dobę przez całe lata. Oczywiście angażujemy się w te duchowe rzeczywistości pamiętając jednak o tym, że nie są one głównym celem naszej modlitwy.
  2. Teologia Dawida dotycząca modlitwy zapewnia podstawowe dynamiki dla prowadzenia radosnej modlitwy (Ps 149:16). Dawid napisał o Bożej przyjemności, radości i miłości do swojego ludu.
    1. Król Dawid nauczał ludzi radowania się w Bogu. W miejsce słowa "radować się" lub "radosne" można także wstawić słowo "cieszyć się": Niech Izrael się cieszy swym Stwórcą, niech synowie Syjonu radują się swym Królem. (Ps 149:2)
    2. Bóg raduje się/ma przyjemność w Swoim ludzie. W centrum objawienia Dawida jest zrozumienie zachwytu Boga nami (nawet w naszych słabościach). Piękny Bóg udziela nam Swego piękna poprzez odkupienie: Bo Pan w ludzie swoim ma upodobanie i zdobi pokornych zwycięstwem. (Ps 149:4)
  3. Pierwszą Osobą Trójcy Świętej jest czuły Ojciec, a drugą jest pełen pasji Oblubieniec. Tematyka Boga Ojca i Jezusa - Oblubieńca jest kluczowym elementem ruchu modlitewnego Czasów Ostatecznych. Nie można także nie podkreślić wartość Pieśni nad Pieśniami i doktryny Oblubienicy Chrystusa.
  4. Zrozumienie paradygmatu Zaślubin jest niezbędna do doświadczenia radosnej modlitwy dniem i nocą.
    1. Zrozumienie naszej nowej nazwy odnosi się do zrozumienia naszej nowej, duchowej tożsamość jaką Bóg sobie upodobał
    2. Siła ruchu modlitewnego Czasów Ostatecznych jest zakorzeniona w nowym paradygmacie lub obrazie Boga. Gdy mamy nowy obraz Boga automatycznie nabieramy nowych perspektyw i zrozumienia kim jesteśmy w Bogu. Nasza duchowa tożsamość polega na zrozumieniu, że w pierwszej kolejności jesteśmy Oblubienicą Boga a dopiero w drugiej Jego pracownikami. Jesteśmy umiłowani przed tym, że jesteśmy pracownikami. Ukochany zawsze lepiej pracuje niż najemnik
    3. Wytrwałość na modlitwie dniem i nocą (Iz 62:6) jest napędzana przez zaufanie i pewność, że Bóg raduje się nami (Iz 62: 2-5)
2. Wartość 2: Konieczność łączenia uwielbienia i wstawiennictwa
  1. Harfa mówi o muzyce i pieśni uwielbienia dla Boga. Czasze mówią o modlitwie wstawienniczej do Boga. Wokół Bożego Tronu uwielbienie i wstawiennictwo zanoszone są razem.
  2. Uwielbienie jest zgadzaniem się na to jaki Bóg jest (jesteś godzien, jesteś dobry itd.). Wstawiennictwo natomiast jest zgodą z tym, co Bóg obiecuje zrobić (Panie wylej Swojego Ducha, itp). Gdy deklarujemy prawdy na temat tego, kim jest Bóg (uwielbienie), nasza wiara wzrasta aby finalnie zgodzić się z tym, co Bóg obiecał zrobić (wstawiennictwo). Kiedy ogłaszamy prawdy o tym, kim jest Bóg (adoracja), nasza wiara rośnie, aby w końcu zgodzić się z tym, co On obiecał zrobić (wstawiennictwo).
3. Wartość 3: Modlitwa w duchu i spontaniczny śpiew
  1. Te dwa aspekty uwielbienia rozwijają naszego ducha. Są dwa sposoby spontanicznego śpiewania - śpiewanie w duchu i śpiewanie ze rozumieniem.
    Jeśli bowiem modlę się pod wpływem daru języków, duch mój wprawdzie się modli, ale umysł nie odnosi żadnych korzyści. Cóż przeto pozostaje? Będę się modlił duchem, ale będę się też modlił i umysłem, będę śpiewał duchem, będę też śpiewał i umysłem. (1 Kor 14:14-15)
  2. Śpiew w językach
    Ten bowiem, kto mówi językiem, nie ludziom mówi, lecz Bogu. Nikt go nie słyszy, a on pod wpływem Ducha mówi rzeczy tajemne. Ten zaś, kto prorokuje, mówi ku zbudowaniu ludzi, ku ich pokrzepieniu i pociesze. (1 Kor 14:2-4)
  3. Śpiewanie ze rozumieniem z Pisma Świętego
    Przemawiając do siebie wzajemnie w psalmach i hymnach, i pieśniach pełnych ducha, śpiewając i wysławiając Pana w waszych sercach. (Ef 5:19)
    Słowo Chrystusa niech w was przebywa z (całym swym) bogactwem: z wszelką mądrością nauczajcie i napominajcie samych siebie przez psalmy, hymny, pieśni pełne ducha, pod wpływem łaski śpiewając Bogu w waszych sercach. (Kol 3:16)
4. Wartość 4: Kultywowanie ducha proroczego u muzyków
  1. Nauka płynięcia w proroczej muzyce i pieśniach jest niezbędna do ustanowienia radosnej, zespołowej modlitwy. Dlaczego muzyka? Dlaczego harfa? Dlaczego tak ważna jest namaszczona muzyka? Tajemnica muzyki leży w istocie samego Boga. Bóg jest muzykiem. Duch Święty jest Duchem muzyki. Muzyka jest najwyższą formą rozrywki w każdej kulturze. Dlaczego? Ponieważ duch ludzki jest muzykalny.
  2. Wokół Bożego Tronu, święci i aniołowie doświadczają namaszczenia Ducha w muzykowaniu, śpiewie i uwielbieniu. Połączenie namaszczonego głoszenia z namaszczoną muzyką zabiera nas w nowe wymiary. Na przykład, cała sala może odczuwać to samo głębokie doświadczenie. Nawet 100 tysięcy ludzi na stadionie może doświadczyć tych samych emocji przez godziny dzięki kombinacji muzyki i głoszonych prawd.
  3. Król Dawid zainwestował ogromne ilości zasobów (czas i pieniądze) do kultywacji namaszczonej muzyki i śpiewu.
    1. Dlaczego Dawid inwestował tak dużo zasobów w kultywowanie proroczej muzyki? Ponieważ ten duchowy wymiar nie przychodzi automatycznie, ale osiąga się go poprzez celowe działania i szkolenie. Potrzebny jest na to czas. Jest to niezwykle ważne, aby kultywować żywą, duchową atmosferę w Kościele.
    2. Nie wystarczy śpiewać pieśni uwielbienia jako rozgrzewkę na spotkaniu modlitewnym lub używać ich jedynie jako tła muzycznego dla innych aktywności. Muzycy muszą pielęgnować ducha proroczego, który płynie wewnątrz nich jak rzeka.
    3. Prorok Elizeusz poprosił o muzyków, aby uwolnić nad sobą namaszczenie Ducha.
  4. Teraz jednak przyprowadźcie mi harfiarza. Kiedy zaś harfiarz grał na strunach, spoczęła na nim ręka Pańska. (2 Krl 3:15)
  5. Trąby i harfy widoczne są w Bożej strategii Czasów Ostatecznych - widać to w księdze Apokalipsy. Bóg uwalnia swój sąd na ziemię poprzez muzykę Boskich trąb (Ap 8:13; 9:14). Były one również ważne u Dawida i jego posłudze modlitewnej (2 Sm 6:15; 1 Krn 13:8; 1 Krn 15:24, 28, 16:6,42; 2 Krn 5:13, 7:6, 13:12,14, 15:14, 20:28, 23:13, 29:26-27; Ne 4:20, 12:35, 41).
5. Wartość 5: Antyfonalny śpiew i posługa zespołowa w modlitwie
  1. Antyfonalny śpiew oznacza śpiew naprzemienny. Model harfy i czaszy zbudowany jest wokół antyfonalnego śpiewania Słowa Bożego. Antyfonalny śpiew pozwala zespołowi poruszać się w namaszczeniu Ducha Świętego w uwielbieniu i wstawiennictwie. Antyfonalny śpiew (modlitwa) jest dynamicznym sposobem zapewnienia różnorodności, która pomaga uwielbienie i wstawiennictwo utrzymać przez długie godziny i to w dodatku z dużą dynamiką. W zespołowej posłudze modlitewnej mamy do czynienia z większym przepływem Ducha. Jest to kolejna zasada ważna dla zespołowego modelu radosnej modlitwy.
  2. Antyfonalny śpiew jest modelem wybranym przez samego Boga - odbywa się wokół Jego Tronu. W scenie, która rozgrywa się wokół Bożego Tronu, jest aż pięć różnych grup, które służą Bogu jako jeden zespół:
    1. cztery Zwierzęta i 24 starców śpiewa pieść (Ap 5:8-10)
    2. miriady aniołów dołącza następnie do nich (Ap 5:11-12)
    3. całe stworzenie dołącza następnie do tych dwu pierwsze grupy (Ap 5:13)
    4. cztery Zwierzęta wołają w chórze "Amen" (Ap 5:14)
    5. 24 starców włącza się do uwielbienia (Ap 5:14)
      A kiedy wziął księgę, czworo Zwierząt i dwudziestu czterech Starców upadło przed Barankiem, każdy mając harfę i złote czasze pełne kadzideł, którymi są modlitwy świętych.
      I taką nową pieśń śpiewają: Godzien jesteś wziąć księgę i jej pieczęcie otworzyć, bo zostałeś zabity i nabyłeś Bogu krwią twoją ludzi z każdego pokolenia, języka, ludu i narodu, i uczyniłeś ich Bogu naszemu królestwem i kapłanami, a będą królować na ziemi.
      I ujrzałem, i usłyszałem głos wielu aniołów dokoła tronu i Zwierząt, i Starców, a liczba ich była miriady miriad i tysiące tysięcy, mówiących głosem donośnym: Baranek zabity jest godzien wziąć potęgę i bogactwo, i mądrość, i moc, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo.
      A wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i pod ziemią, i na morzu, i wszystko, co w nich przebywa, usłyszałem, jak mówiło: Zasiadającemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc, na wieki wieków!
      A czworo Zwierząt mówiło: Amen. Starcy zaś upadli i oddali pokłon. (Ap 5:8-14)
6. Wartość 6: Zgadzanie się z sercem Boga i radość z wysłuchanych modlitw
  1. Modlitwa, która pochodzi z serca Boga jest tą modlitwą, na którą Duch Święty uwalnia Boże działanie. Zrozumienie serca Boga pomaga nam na kilka różnych sposobów radować się bliskością Jezusa.
    W owym zaś dniu o nic Mnie nie będziecie pytać. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: O cokolwiek byście prosili Ojca, da wam w imię moje. (J 16:23)
  2. Modlitwę, która rodzi się z jedności z Duchem Świętym jest tą, na którą Bóg chętnie odpowie co z kolei sprawia, że nasza radość staje się pełna.
    Jeżeli we Mnie trwać będziecie, a słowa moje w was, poproście, o cokolwiek chcecie, a to wam się spełni. (J 15:7)
  3. Świadome wstawiennictwo:
    1. Dokładne informacje na temat Bożego serca dla ludzi, lub obszarów są krytyczne do osiągnięcia pełnej współpracy z Duchem Świętym we wstawiennictwie. Proroczy wgląd (czasami wspomagany przez badanie danego tematu) pozwala na zrozumienie działania Boga w przeszłości, które może doprowadzić nas do zrozumienia zbawczych celów i proroczych obietnic dla konkretnych osób lub obszarów geograficznych.
    2. Uczenie się zadawania strategicznych pytań. Badanie historii pozwala nam na zadawanie konkretnych i dokładnych pytań Bogu o co mamy się modlić:
      - prośmy Boga, aby odsłonił to, co jest w Jego sercu dla ludzi, lub danego obszaru geograficznego - prowadzi to nas do partnerstwa z Bogiem
      - pytania o historię narodu lub obszaru poprowadzi nas do strategicznej i konkretnej modlitwy z przekonaniem w sercu
  4. Dostrzeganie społecznych i duchowych dynamik w określonym obszarze geograficznym pomaga wstawiennikowi w utrzymania żarliwości w modlitwie. Odbywa się to poprzez szersze zrozumienie tego, co Bóg chce uwolnić przez Swego Ducha. Dwie rzeczy, które pomagają w utrzymaniu koncentracji i skupienia wstawiennikom to postępujące objawienie i jasno zdefiniowany cel modlitwy. Ludzie są motywowani poprzez zdobywanie nowych informacji, kiedy prorocza modlitwa się rozwija. Jest to ta sama motywacja, która sprawia, że człowiek chętnie słucha ciekawych historii. Każdy szczegół sprawia, że z wielką uwagą przyglądają się całości, bo rozumieją więcej i zaczynają widzieć koniec tej historii. Każda nowa informacja wyostrza nasze spojrzenie na całość i przyczynia się do trwałej, skutecznej i żarliwej modlitwy.
7. Wartość 7: Radość w ewangelizacji, misji i służbie biednym
  1. Radosna modlitwa to taka, która towarzyszy Wielkiem Żniwom.
    Cudzoziemców zaś, którzy się przyłączyli do Pana, ażeby Mu służyć i ażeby miłować imię Pana i zostać Jego sługami - wszystkich zachowujących szabat bez pogwałcenia go i trzymających się mocno mojego przymierza, przyprowadzę na moją Świętą Górę i rozweselę w moim domu modlitwy.
    Całopalenia ich oraz ofiary będą przyjęte na moim ołtarzu, bo dom mój będzie nazwany domem modlitwy dla wszystkich narodów. Wyrocznia Pana Boga, który gromadzi wygnańców Izraela: Jeszcze mu innych zgromadzę oprócz tych, którzy już zostali zgromadzeni. (Iz 56:6-8)
  2. Radość samego Boga jest przekazywana aniołom i Kościołowi, gdy to, co zgubione znajduje się.
    Tak samo, powiadam wam, radość powstaje u aniołów Bożych z jednego grzesznika, który się nawraca. (Łk 15:10)
    Wysłani przez Kościół szli przez Fenicję i Samarię, sprawiając wielką radość braciom opowiadaniem o nawróceniu pogan. (Dz 15:3)
    Ale jakaż jest nasza nadzieja albo radość, albo wieniec chwały? Czyż nie wy nią będziecie przed Panem naszym, Jezusem Chrystusem, w chwili Jego przyjścia? Wy bowiem jesteście dla nas chwałą i radością. (1 Tes 2:19-20)
  3. Radość samego Boga przekazywana jest Kościołowi także wtedy, gdy współpracujemy z Nim w służbie ubogim.
    Donosimy wam, bracia, o łasce Bożej, jakiej dostąpiły Kościoły Macedonii, jak to w dotkliwej próbie ucisku uradowały się bardzo i jak skrajne ich ubóstwo zajaśniało bogactwem prostoty. Według możliwości, a nawet - zaświadczam to - ponad swe możliwości okazały gotowość, nalegając na nas bardzo i prosząc o łaskę współdziałania w posłudze na rzecz świętych. (2 Kor 8:1-4)
  4. Ewangelizacja wspomaga wstawiennictwo a wstawiennictwo wspomaga ewangelizację. Jedno wspomaga drugie. Sukces ewangelizacji przynosi ogromną radość do sali modlitwy! Z drugiej jednak strony, brak sukcesu w ewangelizacji powoduje dodatkową pilność i ciężar na sali modlitwy. Musimy być aktywni w ewangelizacji, uzdrawiając chorych i karmić ubogich, w tym samym czasie, kiedy modlimy się dzień i noc oczekując "przebudzenie na zewnątrz". Musimy aktywnie służyć innym, w tym czasie, gdy oczekujemy uwolnienia większej mocy Ducha Świętego w naszej pracy. Jesteśmy wzmacniani, kiedy modlimy się i odchodzimy do działania. Nie możemy pozwolić sobie na zaniedbania albo na postawę: "modlę się lub działam". Te dwie rzeczy muszą iść ze sobą w parze. Bóg złączył modlitwę i ewangelizację.
  5. Anna była wstawiennikiem i pierwszym ewangelistą w Nowym Testamencie (Łk 2:37-38). Ewangelista Jezus wezwał do sumiennej modlitwy o namaszczonych ewangelistów na czas żniwa (Łk 10:2).
8. Wartość 8: Ścieżka do pełni - radość w miłowaniu całego ciała
  1. Naszym zadaniem jest miłowanie całego kościoła ze wszystkich narodów i wszystkich wyznań.
    …wraz ze wszystkimi świętymi zdołali ogarnąć duchem, czym jest Szerokość, Długość, Wysokość i Głębokość… (Ef 3:18)
    Oto jak dobrze i jak miło, gdy bracia mieszkają razem; jest to jak wyborny olejek na głowie, który spływa na brodę Aarona, który spływa na brzeg jego szaty jak rosa Hermonu, która spada na górę Syjon: bo tam udziela Pan błogosławieństwa, życia na wieki. (Ps 133:1-3)
    …dopełnijcie mojej radości przez to, że będziecie mieli te same dążenia: tę samą miłość i wspólnego ducha, pragnąc tylko jednego… (Flp 2:2)
  2. Podkreślamy nasze potrzeby jako Kościoła. Paweł miał objawienie potrzeb innych, wiedząc, że był "sufit", w osobistym życiu modlitewnym dopóki pozostali w Kościele nie pomogą mu w modlitwie. Paweł prosi o pomoc w modlitwie dla innych, słabszych w wierze, tak, aby mogli odeprzeć atak wroga.
    Proszę więc was, bracia, przez Pana naszego Jezusa Chrystusa i przez miłość Ducha, abyście udzielili mi wsparcia modłami waszymi za mnie do Boga, abym wyszedł cało z rąk niewiernych w Judei i by moja posługa na rzecz Jerozolimy została dobrze przyjęta przez świętych… (Rz 15:30-31)
    …Przy współudziale waszych za nas modlitw, aby w ten sposób wielu dzięki składało za dar dla wielu w nas złożony… (2 Kor 1:11)
  3. Paweł wiedział, że jego uwolnienie od prześladowań i jego namaszczenie zostały wymodlone przez świętych.
    Wiem bowiem, że to mi wyjdzie na zbawienie dzięki waszej modlitwie i pomocy, udzielanej przez Ducha Jezusa Chrystusa… (Flp 1:19)
  4. Domy Modlitwy 24/7 nie powstaną siłami jednego lokalnego kościoła, ale całego kościoła w mieście.
9. Wartość 9: Walka duchowa skoncentrowana na Bogu
  1. Ogólna zasada jest taka, że nasze skoncentrowane na Bogu wstawiennictwo jest główną strategia dla kościoła, aby przeciwstawiać się demonicznym siłom. Naszą generalną zasadą, pozostaje jednak skupianie naszej modlitwy bezpośrednio na Bogu.
  2. Nowy Testament rozróżnia dwie kategorie demonicznych sił - te, którzy mieszkają wewnątrz ludzi i te, które mieszkają na wyżynach niebieskich, nazywane zwierzchnościami, władcami ciemności tego wieku i pierwiastkami duchowego zła na wyżynach niebieskich (Ef 6:12). Biblia podaje dwie różne strategie konfrontacji tych kategorii duchów. Zwykle (istnieją wyjątki), możemy bezpośrednio gromić duchy, które mieszkają wewnątrz ludzi. Jednak związywanie zwierzchności na wyżynach niebieskich czynimy zwracając się bezpośrednio do Boga. Istnieją wyjątki od tych zasad, w których możemy zwracać się bezpośrednio do wroga.
  3. Zaangażowanie w walkę duchową zasadniczo odbywa się przez zgadzanie się z Bogiem i nie zgadzanie się z wrogiem. Walka duchowa działa poprzez wyrażanie swojej zgody z sercem Boga i objawia się w różny sposoby:
    1. uwielbienie jest zgodą z tym, kim jest Bóg (Święty jest Panem, Ty jesteś godny, Bóg jest dobry). Uwielbienie jest wyrażone poprzez uznanie prawdy o Bogu
    2. wstawiennictwo jest zgodą z tym, co obiecuje zrobić Bóg (Panie wylej Swojego Ducha). Wstawiennictwo jest wyrażone poprzez uznanie, tego co on zrobi
    3. pokuta to zgoda z sercem Boga dla nas (świętość) i zerwanie umowy z ciemnością w naszych sercach
    4. modlitwa o uzdrowienie to zgoda z uzdrawiającym sercem Boga i zerwanie umowy z chorobą
    5. służba to zgoda z sercem sługi Jezusa i zerwanie umowy z samolubną pychą
  4. Wszystkie modlitwy wstawienniczej zapisane w Piśmie Świętym są skierowane na Boga. Innymi słowy, wszystkie 25-30 modlitwy apostolskie zapisanych w Nowym Testamencie są skoncentrowane na Bogu, a nie na grzechu i szatanie. Nie ma ani jednej modlitwy wstawienniczej w całym Nowym Testamencie skierowanej na diabła lub na grzech. Dlatego naszym głównym celem jest koncentrowanie się na Bogu. W konkretnych przypadkach Duch Święty prowadzi Kościół do walki przeciwko księstwu ciemności w sposób bezpośredni. Ta jednak funkcja przywódcza wymaga jedności z Duchem Świętym.
10. Wartość 10: Biblijne modlitwy wyrażone za pomocą języka samego Boga
  1. Biblijne modlitwy są w rzeczywistości prośbami czy uwielbieniem zapisanym w Piśmie Świętym. Wymawianie rzeczywistych wersetów modlitwy z Biblii nie jest tym samym, co tylko modlitwa wersetami biblijnymi (które nie są modlitwami). Modlitwy biblijne są językiem samego Boga. Są tak cennym darem dla Kościoła, ponieważ pochodzą z serca Boga płonącego żarliwością do Jego ludu.
  2. Należy zachęcać i uczyć ludzi, aby unikali "modlitewnych nauczań". Są to takie modlitwy, w których znajduje się więcej wezwania skierowanego do ludzi niż wołania do Boga. Te modlitwy są w rzeczywistości mini-kazaniami głoszonymi przez mikrofon w godzinach wyznaczonych na wstawiennictwo.
  3. Wszystkie modlitwy z Nowego Testamentu są modlitwami pozytywnymi. Innymi słowy, koncentrują się one na prośbach skierowanych do Boga o uwolnienie dobra, zamiast proszenie Go o usunięcie cech negatywnych. Na przykład, Paweł modlił się o uwolnienie miłości, wiary, jedności, pokoju, sprawiedliwości i mocy zamiast prosić Pana o usunięcie nienawiści, niewiary, podziału, strachu i grzechu:
    1. pozytywny charakter modlitw zawartych w Nowym Testamencie pomaga łączyć się z Bogiem i jego ludem. Pozytywny charakter tych modlitw został ukształtowany przez Boga aby pomóc wznieść słabych ludzi w Duchu z sercem pełnym jedności i miłości. Innymi słowy, modlitwy biblijne nie są ukształtowane tak, aby ułatwić Bogu wysłuchanie nas, ale ułatwi nam samym zjednoczenie ze sobą nawzajem i doświadczyć obecności Boga. Bóg odpowiada na wiele negatywnych modlitwy. Bóg może także przejść ponad zniechęcające negatywne "modlitewne nauczanie", aby odpowiedzieć na wołanie serca.
    2. negatywne modlitwy ze skupianiem się na grzechu często powodują gniewny osąd Kościoła i ludu bożego.
  4. Konkretna pokuta - o jakiej poucza nas księga Ezdrasza i Nehemiasza - jest dobra i skuteczna, gdy Duch Święty koordynuje ją w kontekście jedności z przywódcami w Ciele Chrystusa.
11. Wartość 11: Platforma posługi - wywyższanie Jezusa
  1. Podstawowa wartość - korzystając z Pisma Świętego, uczymy się płynąć w Duchu Świętym do skupiania naszej uwagi na Jezusie, a nie na ludziach na scenie.
  2. Zapał Ducha Świętego to wywyższać i pokazywać na Jezusa, a nie sługi.
    On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. (J 16:14)
  3. Apostoł Paweł gorliwie wskazują na Jezusa Chrystusa, a nie na siebie samego.
    On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. (2 Kor 4:5)
  4. Pierwsze zadanie Jana Chrzciciela jako przyjaciela Oblubieńca.
    Potrzeba, by On wzrastał, a ja się umniejszał. (J 3:30)
  5. Doskonałość w posłudze jest bardzo ważną wartością Domów Modlitwy. To mówi o naszym zdecydowanej dezaprobacie wszelkich nadużyć w manifestacjach Ducha Świętego lub manipulacji odpowiedzią człowieka, która nie pochodzi naprawdę z serca.
  6. W dzisiejszych dniach, kultura duchowa w wielu charyzmatycznych wspólnotach jest platformą teatralności, duszewnego ekshibicjonizmu i zwracania uwagi na osobowości konferencyjne. Duszewny ekshibicjonizm odnosi się do działalności, które mają na celu zwrócenie uwagi na siebie samego. W naszej gorliwości aby wywyższyć Jezus takie rzeczy nie mogą mieć miejsca! Naszym pragnieniem jest, aby dążyć do doskonałości, pokory i ukrycia (chociaż przed tłumami) we wszystkim, co robimy na scenie. Wymaga to większej powściągliwości niż ta, do której niektórzy są przyzwyczajeni w innych posługach charyzmatycznych.
  7. Zbyt ożywiony styl posługi publicznej. Niektórzy ludzie mają swój specyficzny styl posługi publicznej, który odróżnia ich od innych. Jest to powszechne w świecie rozrywki, ale nie jest celem w Domu Modlitwy. Fizyczne wyrażenie na scenie takie jak zbyt energiczne machanie rękami, ramionami i inne gesty ciała itd. należy ograniczyć do minimum, żeby nie zwracać uwagi na sobie. Prosimy nasze zespoły, aby zachowanie na scenie było jak najbardziej subtelne i delikatne.
12. Wartość 12: Konieczność wytrwałości - pozostawanie zaangażowanym na modlitwie
  1. Cenimy wytrwałości w modlitwie, aby prowadzić intensywne życie duchowe w łączności z Bogiem i aby pozostawać pod natchnieniem Ducha podczas spotkania modlitewnego. Wytrwałe trwanie na modlitwie za innych jest posługą w miłości, które prowadzą do przebudzenia. Takie modlitewne zapasy są dynamicznym wyrazem miłości.
  2. Kultura duchowej waleczności i odwagi w sali modlitwy są niezbędne do przeżywania pełni Boga. Agresywne modlitwa w Duchu Świętym, otwiera drzwi do zrozumienia faktu, że wielu zadowala się żyć bez Boga. Nie jesteśmy zadowoleni z życia, bez pełni tego, co ma dla nas Bóg. Błogosławieństwo Boga jest czasem wstrzymana aż do momentu, kiedy zaczniemy się o nie stanowczo upominać. Rzadko zdarza się dzisiaj oglądać aby grupa ludzi wspólnie trwała na modlitwie prosząc o coś przez dłuższy czas.
  3. Naturalne jest pozostawanie biernym podczas gdy inni modlą się. Jednak ważne jest, aby wznieść się do desperackiej modlitwy i nie pozostawać biernym i ospałym w sali modlitewnej i pokonać wędrówki umysłu, zmęczone ciało i rozproszone serce.
13. Wartość 13: Nadzwyczajna odwaga przeciw uczynkom ciemności
  1. Kultywowanie wojowniczego ducha ze śmiałą wiarą przyniesie większe błogosławieństwo. Śmiałość, aby stanąć przeciw demonicznej aktywności w tych, za których się modlimy często robi ogromną różnicę. Czasami będzie to wybór między życiem a śmiercią.
  2. Waleczny duch pozwala nam wznieść się i wytrzymać agresywne ataki diabła.
    Kto grzeszy, jest dzieckiem diabła, ponieważ diabeł trwa w grzechu od początku. Syn Boży objawił się po to, aby zniszczyć dzieła diabła. (1 J 3:8)
    Obleczcie pełną zbroję Bożą, byście mogli się ostać wobec podstępnych zakusów diabła. (Ef 6:11)
    W każdym położeniu bierzcie wiarę jako tarczę, dzięki której zdołacie zgasić wszystkie rozżarzone pociski Złego. (Ef 6:16)
    A od czasu Jana Chrzciciela aż dotąd królestwo niebieskie doznaje gwałtu i ludzie gwałtowni zdobywają je. (Mt 11:12)
  3. Połączenie walecznego ducha z duchem pobożności w zażyłości z Bogiem jest rzadkością. To połączenie jest niezbędne w modelu Harfy i czaszy.
14. Wartość 14: Przekonanie o nadchodzącym przebudzeniu i zwycięstwie Kościoła
  1. Kiedy wzrasta przekonanie o nadchodzącym przebudzeniu, wzrasta także wiara w modlitwę dniem i nocą. Wiara Bogu w wielkie rzeczy, które nam obiecał to istotne paliwo dla modlitwy dniem i nocą. Bóg obiecał wielkie rzeczy Swojemu Kościołowi. Dlatego nie należy się cofać z nieśmiałością i fałszywą pokorą religijną, która jest niewiarą.
  2. Śmiała zgoda z Bogiem jest niezbędna do przełomu i ożywienia. Gorliwe dążenie do historycznego przełomu Duchowego powinno być celem każdego Domu Modlitwy.
  3. Słowo Paula Cain’a: Całe stadiony będą wypełnione bezimiennymi sługami Boga czyniącymi wielkie rzeczy i prowadzących tłumy do Jezusa (J 14:12).
  4. Słowo Pana do Mike'a Bickle w Kairze, Egipt, (września 1982): "Zmienię zrozumienie i wyraz chrześcijaństwa na całej ziemi w jednym pokoleniu".
15. Wartość 15: Objawianie wyroków Bożych w czasach ostatecznych
  1. Wyroki Boga w czasach ostatecznych (Łk 17:22-37) - taki był kontekst wezwania Jezusa do modlitwy dniem i nocą o szybkie uwolnienie sprawiedliwości na ziemi.
    Do uczniów zaś rzekł: Przyjdzie czas, kiedy zapragniecie ujrzeć choćby jeden z dni Syna Człowieczego, a nie zobaczycie.
    Powiedzą wam: Oto tam lub: Oto tu. Nie chodźcie tam i nie biegnijcie za nimi. Bo jak błyskawica, gdy zabłyśnie, świeci od jednego krańca widnokręgu aż do drugiego, tak będzie z Synem Człowieczym w dniu Jego. Wpierw jednak musi wiele wycierpieć i być odrzuconym przez to pokolenie. Jak działo się za dni Noego, tak będzie również za dni Syna Człowieczego: jedli i pili, żenili się i za mąż wychodziły aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki; nagle przyszedł potop i wygubił wszystkich. Podobnie jak działo się za czasów Lota: jedli i pili, kupowali i sprzedawali, sadzili i budowali, lecz w dniu, kiedy Lot wyszedł z Sodomy, spadł z nieba deszcz ognia i siarki i wygubił wszystkich; tak samo będzie w dniu, kiedy Syn Człowieczy się objawi.
    W owym dniu kto będzie na dachu, a jego rzeczy w mieszkaniu, niech nie schodzi, by je zabrać; a kto na polu, niech również nie wraca do siebie. Przypomnijcie sobie żonę Lota. Kto będzie się starał zachować swoje życie, straci je; a kto je straci, zachowa je. Powiadam wam: Tej nocy dwóch będzie na jednym posłaniu: jeden będzie wzięty, a drugi zostawiony. Dwie będą mleć razem: jedna będzie wzięta, a druga zostawiona. Pytali Go: Gdzie, Panie? On im odpowiedział: Gdzie jest padlina, tam zgromadzą się i sępy. (Łk 18:1-8)
16. Wartość 16: Struktura i przywództwo w spotkaniach modlitewnych
  1. Zasada - model Harfy i Czaszy pozwala na stworzenie struktury, która pozwala na doświadczenie jak największej ilości spontaniczności w modlitwie 24/7. Łączy w sobie zarówno strukturę i spontaniczność jak też odzwierciedla uwielbienie wokół Bożego Tronu (Ap 4-5).
  2. Harfa i Czasza jest modelem "proroczej liturgii." Naszym pragnieniem jest, aby wielbić Boga w sposób spontaniczny (proroczy), w związku z tym, mamy pewną strukturę (liturgię): proroczość - obejmuje spontaniczną świeżość i nowe ekspresje i kreatywność liturgia - obejmuje formy i struktury, które ułatwią rozwój spontaniczności
  3. Struktura modelu jest mechanizmem dającym zezwolenia. Doświadczamy spontanicznego przepływu Ducha Świętego w granicach modelu jeśli model jest prawidłowo zaprojektowany. Dobra i skuteczna konstrukcja pomaga grupie ludzi lepiej współpracować z Duchem Świętym, gdyż pomaga zespołowi w byciu odważnym i posługiwać w jedności.
  4. Konieczność ludzkiego przywództwa jest ustanowioną przez Boga zasadą niezbędną do płynięcia w Duchu (Mt 16:19, 18:18). W ramach suwerennego planu Boga, Duch Święty pozwala na to, na co pozwalamy my i pomija to, co pomijamy my.
  5. Jest jedna podstawowa "zasada regulująca" w modelu Harfy i Czaszy. Jest to zasada rozwoju cytatu poprzez antyfonalny śpiew. Uwaga - cztery warunki związane z tą zasadą:
    1. strofa biblijna
    2. opracowanie biblijnego zdana
    3. rozwój motywu
    4. izolowanie frazy
  6. Ta "zasada regulująca" wyraża trzy wartości, które odnoszą się do pozostawania w jedności jak prowadzimy zgromadzeniu w uwielbieniu i modlitwie. Są to: posługa zespołowa (razem możemy iść dalej w Bożej symfonii), powszechność (każdy może wziąć udział nawet słaby), centralne miejsce Pisma Świętego (Język Boga jednoczy nasze serca z sercem Boga i innymi).
  7. Uznajemy w Bożej mądrości zasadę łączenia struktury i spontaniczności - jak to jest widoczne w systemie słonecznego, a także w organizmie człowieka. Na przykład, dokładny naukowy porządek, że jest przewidywalne wyjścia w naszym Układzie Słonecznym obok spontanicznych prądy powietrza, które są nieprzewidywalne. Ponadto, samo życie ludzkie płynie w kontekście naszej ludzkiej konstrukcji szkieletowych wspieranie spontanicznych funkcje powietrza i przepływu krwi, itp Innymi słowy, Bóg twórczy porządek spontaniczność jest wzmocnione i skorzystały prawidłowego struktury.
  8. Przy opracowywaniu regulujących zasad modelu Harfy i Czaszy, szukamy prostych konstrukcji, które zapewniają różnorodność i spontaniczność kiedy płyniemy w posłudze zespołowej na scenie i jednomyślności w uwielbieniu i modlitwie. Wyzwaniem jest balans między wolnością wyrażania się ze sceny a możliwością pełni zaangażowanego uczestnictwa zgromadzenia w modlitwie.
  9. Dlaczego "rozpracowywanie fragmentu" przez rozwijanie zagadnień w biblijnym tekście?
    1. zapewnia to możliwość służby uwielbienia zespołowego oraz posługę Ducha Świętego w zgromadzeniu.
    2. zapewnia możliwość różnorodności i kreatywności, która jest tak potrzebna w przypadku modlitwy 24/7. Zapewnia możliwość wzrastającej działalności Ducha Świętego przez uwielbienie w zgromadzeniu.
    3. jest to doskonały sposób, aby funkcjonować jako "śpiewające seminarium".
      Słowo Chrystusa niech w was przebywa z [całym swym] bogactwem: z wszelką mądrością nauczajcie i napominajcie samych siebie przez psalmy, hymny, pieśni pełne ducha, pod wpływem łaski śpiewając Bogu w waszych sercach. (Kol 3:16)
17. Podsumowanie
  1. Wartość 1: Sprawiająca radość intymna relacja z pięknym Bogiem
  2. Wartość 2: Konieczność łączenia uwielbienia i wstawiennictwa
  3. Wartość 3: Modlitwa w duchu i spontaniczny śpiew
  4. Wartość 4: Kultywowanie ducha proroczego u muzyków
  5. Wartość 5: Antyfonalny śpiew i posługa zespołowa w modlitwie
  6. Wartość 6: Zgadzanie się z sercem Boga i radość z wysłuchanych modlitw
  7. Wartość 7: Radość w ewangelizacji, misje i służba biednym
  8. Wartość 8: Ścieżka do pełni - radość w miłowaniu całego ciała
  9. Wartość 9: Walka duchowa skoncentrowana na Bogu
  10. Wartość 10: Biblijne modlitwy wyrażone za pomocą języka samego Boga
  11. Wartość 11: Platforma posługi - wywyższanie Jezusa
  12. Wartość 12: Konieczność wytrwałości - zaangażowanie w modlitwie
  13. Wartość 13: Nadzwyczajna odwaga przeciw uczynkom ciemności
  14. Wartość 14: Przekonanie o nadchodzącym przebudzeniu i zwycięstwie Kościoła
  15. Wartość 15: Objawianie wyroków Bożych w czasach ostatecznych
  16. Wartość 16: Struktura i przywództwo w spotkaniach modlitewnych
Elementy modelu
1. Spontaniczny śpiew (1 Kor 14:2-5, 14-18) - uwalnia wiarę i siłę na spotkanie Boga. Otwiera ludzkiego ducha na Ducha Świętego w spotęgowany sposób (Jud 20). Są dwa sposoby śpiewania spontanicznego: po pierwsze, śpiewając z ducha językami, a po drugie, śpiewając ze zrozumieniem z Pisma Świętego (1 Kor 14:14-15; Kol 3:16; Ef 5:19)
2. Krótkie modlitwy z udziałem zgromadzenia (rapid fire) - to 15-10 – sekundowe, następujące po sobie modlitwy do mikrofonu, w których uczestniczy 10-20 wstawienników. Prowadzący krótkie modlitwy (lider modlitwy) wybiera intencję modlitwy, a następnie zaprasza 10 - 20 wstawienników aby modlili się przez 10-15 sekund. Prowadzący rozpoczyna, modląc się od 1 do 3 minut we wskazanej intencji. Krótkie modlitwy mogą być zarówno modlitwami wstawienniczymi, jak i adoracyjnymi.
3. Błyskawiczne modlitwy (rumble) - to przyśpieszone modlitwy wstawiennicze/adoracyjne wypowiadane w 4-6 osób. Każda z osób bez czytania modlitwy apostolskiej/adoracyjnej modli się w oparciu o nią na zadany temat - narzucony przez lidera modlitwy. Po każdej z modlitw następuje śpiewanie refrenu - tego samego przez cały czas trwania modlitwy.
4. Rozważanie/rozśpiewywanie Słowa przez antyfonalne albo interaktywne modlitwy (śpiew). Są trzy sposoby, w jakie śpiewacy rozśpiewują rozważane Słowo antyfonalnie (śpiew interaktywny):
  1. przez powtarzanie frazy,
  2. przez parafrazę, używając podobnych słów z Pisma Świętego,
  3. przez rozwinięcie frazy z użyciem innych słów, które wzmacniają znaczenie.
5. Przykład: "sprawił w was przez Ducha swego wzmocnienie siły wewnętrznego człowieka":
  1. powtórzenie: "sprawił w was przez Ducha swego wzmocnienie siły wewnętrznego człowieka",
  2. parafraza: "wylej swoją moc do naszego wewnętrznego człowieka",
  3. rozwinięcie: "udziel łaski, która sprawi w naszych sercach przepływ miłości i świętości".
6. Podstawowe zasady śpiewu antyfonalnego i interaktywnego:
  1. Śpiewaj krótkie piosenki, 3-5-sekundowe, które trzymają się tematu rozważanego Słowa, w taki sposób, aby wzmocnić jego znaczenie i aby pojawiło się wyraźne nawiązanie do niego. Śpiewacy nie powinni śpiewać o wielu tematach w jednej krótkiej piosence. Chodzi o odkrywać znaczenie fragmentów biblijnych i zgłębianie ich w taki sposób, żeby uczyć się nawzajem przez psalmy, hymny i pieśni duchowe (Kol 3:16),
  2. Śpiewa tylko jedna osoba naraz,
  3. Śpiewaj głośno lub wcale, gdy jesteś przy mikrofonie. Jeśli śpiewacy śpiewają cicho osobiste pieśni, to inni śpiewacy nie są pewni, czy ta cicha pieśń jest częścią rozważania czy nie,
  4. Stwórzcie system komunikacji, np. sygnalizujcie sobie nawzajem podnosząc palec u ręki trzymającej mikrofon, że ktoś inny ma śpiewać jako następny,
  5. Kolejność śpiewania - jeśli dwóch śpiewaków śpiewa w tym samym czasie – jako pierwszy - lider uwielbienia, jako drugi - wspierający lider uwielbienia (jeżeli został wyznaczony), jako trzeci - proroczy śpiewak nr 1, a następnie, proroczy śpiewak nr 2, następnie proroczy śpiewak nr 3 itd. następnie śpiewacy na instrumentach, a jako ostatni lider modlitwy (jeżeli jest również proroczym śpiewakiem).
7. Spontaniczne refreny
  1. Tylko lider uwielbienia i lider refrenów (wyznaczony przez lidera uwielbienia) tworzą spontaniczne refreny śpiewane przez wszystkich (8-10 razy). Refreny można robić w dowolnym momencie,
  2. Wszyscy śpiewacy muszą pomóc w prowadzeniu śpiewając razem refren, co ułatwia sali szybkie przyłączenie. Wszyscy proroczy śpiewacy przy mikrofonach powinni pomóc utrzymać linię melodyczną refrenów i unikać dodawania innych elementów (ozdobników, prywatnych piosenek, itp.),
  3. Proste refreny – takie, które pozwolą osobom mniej uzdolnionym muzycznie szybko się przyłączyć. Innymi słowy, starajcie się o proste melodie, używając zwrotów łatwych do zapamiętania, w łatwej skali głosu i bez konieczności wyśpiewywania zbyt wielu słów,
  4. Kończcie, śpiewając imię Boga, żeby dać sygnał, że refren jest śpiewany po raz ostatni,
  5. Refreny wspólnej modlitwy pomagają całej sali wstawiać się jednym głosem. Na przykład, refreny, jak "Ześlij swego Ducha, Panie" lub "Chcemy płonąć Twoim ogniem" lub "Ześlij przełom ...," itp.
  6. Podwójne refreny - lider uwielbienia, czy lider refrenów powinien od czasu do czasu tworzyć refreny, które odpowiadają sobie nawzajem lub ze sobą kontrastują. Limit to dwa refreny za jednym razem,
  7. Stosowanie tego samego refrenu wiele razy - jeżeli sala mocno odpowiada na konkretny refren, to użyjcie go w innych momentach w trakcie całego spotkania modlitewnego,
  8. Kiedy śpiewać spontaniczny refren - spontaniczny śpiew i/lub spontaniczne refreny mogą wystąpić przed, po lub w trakcie procesu rozważania Słowa.
Zasady
1. Każdą 2-godzinną sesję rozpoczynamy 20-30 - minutowym uwielbieniem, opartym głównie na znanych piosenkach. W połowie sesji również jest czas na uwielbienie, również 20-30 min. Za każdym razem część uwielbieniową kończy się spontanicznym śpiewem w językach, dając znak do rozpoczęcia następnej części sesji.
2. We wszystkich modelach należy modlić się pozytywnie – nie gromić, nie modlić się wskazując na "błędy i słabości" innych (czyli zamiast np. "Panie, usuń grzech z kościoła..." powinno być "Panie, wylej swojego ducha mądrości i objawienia")
3. Należy używać słownictwa biblijnego, wypowiadać i wyśpiewywać Słowo – w tym jest moc.
4. Wstawiennicy nie modlą się podczas uwielbienia i refrenów, jak również śpiewacy nie śpiewają podczas wypowiadania przez lidera modlitwy/wstawiennika modlitwy wstawienniczej i adoracji.
5. Śpiewając czy modląc się (podczas wstawiennictwa i adoracji), należy zwracać się do Boga w drugiej osobie – czyli DO Niego.
Formy modlitwy
1. Modlitwa wstawiennicza
  1. W tej formie modlitwy używa się modlitw apostolskich, proroczych obietnic lub nakazów jako punktu wyjścia. Dzięki temu modlitwa pozostaje zgodna z Biblią. Modlitwa wstawiennicza dotyczy kwestii lokalnych, narodowych i globalnych tematów, takich jak: problemy społeczne (morderstwa, niemoralność, przestępczość itp.), sytuacje kryzysowe, polityka, kościół, zbawienie Izraela, ekonomia, rodzina, młodzież i innych. Nie poruszamy w modlitwie wstawienniczej tematów prywatnych czy indywidualnych, nie używamy nazwisk, nie gromimy, nie modlimy się wskazując na "błędy i słabości" innych (czyli zamiast np. "Panie, usuń grzech x z kościoła y" modlimy się "Panie, wylej swojego ducha mądrości i objawienia").
  2. Lider modlitwy w tej formie ma za zadanie pomodlić się jako pierwszy, a następnie nadzorować przebieg sesji w porozumieniu z liderem uwielbienia. Wzywa też osoby zebrane na sali do krótkich modlitw bądź modlitwy w grupach. Jego rolą jest prowadzenie sesji jako wsparcie lidera uwielbienia.
  3. W modlitwie wstawienniczej wstawiennik rozpoczyna sentencją biblijną. Modli się modlitwą apostolską lub proroczą obietnicą przez 1-2 minuty, aby zaangażować salę w biblijną modlitwę. Na przykład, czyta Ef 3:16-17, modli się nią 1-2 minuty. Należy modlić się za pomocą "zdań biblijnych", budowanych na bazie 1-3 wersetów z fragmentu
  4. Po zakończeniu modlitwy wstawiennik mówi "w imieniu Jezusa", aby zaznaczyć, że zakończył modlitwę, robi przerwę, gdy zespół zaczyna rozważanie fragmentu, a następnie kontynuuje krótkie 5-10-sekundowe modlitwy, które płyną antyfonalnie ze śpiewakami. Te modlitwy są też rodzajem "paliwa" dla śpiewaków, nadają kierunek rozważaniu.
  5. Wstawiennik modli się dwa razy, tzn. dzieli swoją modlitwę na dwie części, przedzielone rozważaniem jej przez śpiewaków i spontanicznym refrenem.
  6. Gdy wstawiennik zakończy modlitwę, śpiewacy zaczynają rozważanie fragmentu w powiązaniu z intencją modlitwy. Śpiewają krótkie frazy, używając języka i sformułowań biblijnych. Po dwóch "kółkach" lider uwielbienia lub lider refrenów tworzą refren, którym kończą dany cykl.
2. Adoracja
  1. Adoracja to wywyższanie Boga, oddawanie Mu czci, podziwianie Go i Jego dzieł. W tej formie unikamy dziękczynienia i wstawiennictwa. Można używać dowolnych fragmentów z Biblii, jednak ze względów praktycznych (ułatwienie śpiewakom rozważania fragmentu) zalecane jest korzystanie z góry określonych stałych fragmentów biblijnych (2-5 wersetów).
  2. Jak poprzednio, lider modlitwy w tej formie ma za zadanie pomodlić się jako pierwszy, a następnie nadzorować przebieg sesji w porozumieniu z liderem uwielbienia. Wzywa też osoby zebrane na sali do krótkich adoracji.
  3. W adoracji wstawiennik rozpoczyna modlitwę sentencją biblijną. Może podzielić ją na dwie części i przeczytać odpowiednie części w pierwszej i drugiej części modlitwy. Adoracja trwa 1-2 min, aby zaangażować salę w biblijną modlitwę. Na przykład, czyta Ap 15:3 "Dzieła Twoje są wielkie i godne podziwu, Panie, Boże wszechwładny! Sprawiedliwe i wierne są Twoje drogi, o Królu narodów! Któż by się nie bał, o Panie, i Twego imienia nie uczcił?", modli się nią 1-2 minuty. Tu również należy modlić się za pomocą "zdań biblijnych".
  4. Po zakończeniu modlitwy wstawiennik mówi "w imieniu Jezusa", aby zaznaczyć, że zakończył modlitwę, robi przerwę, gdy zespół zaczyna rozważanie fragmentu, a następnie kontynuuje krótkie 5-10-sekundowe modlitwy, które płyną antyfonalnie ze śpiewakami. Te modlitwy są też rodzajem "paliwa" dla śpiewaków, nadają kierunek rozważaniu.
  5. Wstawiennik modli się dwa razy, tzn. dzieli swoją adorację oraz fragment biblijny (opcjonalnie) na dwie części, przedzielone rozważaniem jej przez śpiewaków i spontanicznym refrenem.
  6. Gdy wstawiennik zakończy pierwszą lub drugą część adoracji, śpiewacy zaczynają rozważanie fragmentu adoracyjnego, zgodnie z kierunkiem nadanym przez wstawiennika. Śpiewają krótkie frazy, używając języka i sformułowań biblijnych. Po dwóch "kółkach" lider uwielbienia lub lider refrenów tworzą refren, którym kończą daną część.
3. Rozważanie Słowa
  1. Rozważanie słowa ma charakter "śpiewanego seminarium". Jego celem jest po pierwsze zgłębianie i poznawanie Słowa poprzez systematyczne śpiewanie dużych jego fragmentów. Po drugie, rozwijanie biblijnego języka i nabieranie pewności w proroczym śpiewie. Po trzecie, zapewnienie namaszczonej atmosfery na sali (ułatwienie obecnym studiowania Słowa). Po czwarte, walka duchowa, która toczy się zawsze, gdy zgadzamy się z Bożym sercem.
  2. Rozważanie dotyczy dużych fragmentów Pisma, np. całych rozdziałów.
  3. Lider modlitwy rozpoczyna każdy kolejny cykl rozważania przeczytaniem fragmentu rozważanego Słowa (np. rozdziału). Przyczynia się do "rozważania tematu", wypowiadając podczas śpiewu antyfonalnego krótkie frazy (zwykle 3-5 słów) związane z tematem i nakierowujące śpiewaków – ma określać cel, do którego mają dążyć w rozważaniu. Jego rolą jest być wsparciem dla lidera uwielbienia i zapewnienie płynności rozważania, w związku z czym nie może mówić zbyt dużo.
  4. Drugim zajęciem lidera modlitwy jest obserwacja zaangażowania sali. Celem, do którego powinien dążyć jest to, aby cała sala była w jedności. Obserwuje, czy śpiew antyfonalny inspiruje salę do zaangażowania się w szukanie Boga. Jeśli śpiew antyfonalny jest zbyt długi, to ludzie wyłączają się.
  5. Gdy lider modlitwy przeczyta pierwszy fragment, śpiewacy zaczynają rozważanie fragmentu zgodnie z kierunkiem nadanym przez lidera modlitwy. Śpiewają frazy oparte na przeczytanym fragmencie i modlitwie lidera modlitwy, używając języka i sformułowań biblijnych. Po dwóch - trzech "kółkach" lider uwielbienia lub lider refrenów tworzą refren, którym kończą daną część. Całość powtarza się kilka razy.
4. Modlitwa medytacyjna
  1. Ten format polega również na rozważaniu fragmentów Słowa, z tym, że to lider uwielbienia prowadzi rozważanie i wybiera wersety do rozwinięcia. Medytację może prowadzić tylko jedna osoba (lider uwielbienia), grająca jednocześnie na instrumencie, może się również odbywać z udziałem proroczych śpiewaków, muzyków czy lidera modlitwy, jednak rolę wiodącą ma w tym wypadku lider uwielbienia. Podczas sesji medytacji również przewidziane są pieśni uwielbienia (1-3 pieśni, 3-30 min lub dłużej) i spontaniczny śpiew. Inne elementy modlitwy medytacyjnej to:
    1. rozwinięcie fabuły – lider modlitwy "rozśpiewuje" dłuższy fragment biblijny, używając przy tym różnych form śpiewu (śpiew proroczy, ballada itp.) i spontanicznych refrenów oraz muzycznych Selah (improwizacji instrumentalnych),
    2. sentencja prorocza, czyli śpiewanie dłuższej pieśni proroczej.