Dawaj hojnie

Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem - Panem jedynym.
Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił.
Niech pozostaną w twym sercu te słowa, które ja ci dziś nakazuję.
Wpoisz je twoim synom, będziesz o nich mówił przebywając w domu, w czasie podróży, kładąc się spać i wstając ze snu.
Przywiążesz je do twojej ręki jako znak. Niech one ci będą ozdobą przed oczami.
Wypisz je na odrzwiach swojego domu i na twoich bramach. (Pwt 6:4-9)

Wezwanie do miłości Boga całym sercem: być w jednym jarzmie miłości z Jezusem.

Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. To jest największe i pierwsze przykazanie. (Mt 22:37-38)

Bożym ostatecznym i wiecznym celem dla stworzenia jest bycie rodziną dla Niego, która obejmuje wierne dzieci dla Niego i równocześnie jest Oblubienicą Jezusa, który jest Jego wiecznym towarzyszem. Bóg obiecał dać Jezusowi dziedzictwo składające się z ludzi, których On w pełni posiadł w miłości.
1. Obowiązkowe posłuszeństwo: Bóg sprawi, że całe stworzenie będzie posłuszne Jezusowi (Flp 2:9-11).
2. Dobrowolna miłość: Bóg powoła ludzi, którzy dobrowolnie wybiorą, aby Go kochać.
W jednym jarzmie miłości: Bóg chce, abyśmy kochali Go z całego naszego serca i umysłu, ponieważ On kocha nas wszystkich całym Swoim sercem i umysłem. Jezus chce, abyśmy kochali Go w ten sam sposób, w jaki On nas kocha. On w sposób nadprzyrodzony uzdolni nas do kochania Go w taki sposób: „Potrzebujemy Boga, aby kochać Boga". Namaszczenie do otrzymywania miłości Boga i odpowiadania
…miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany. (Rz 5:5)
Bóg kocha nas taką samą miłością, jak Bóg kocha Boga.
Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś. (J 17:23)
Celem Boga jest, aby Jego Oblubienicę, w dniu powrotu Jezusa na ziemię była czysta i święta i aby pierwsze przykazanie zajmowało pierwsze miejsce w Jego Kościele.
Weselmy się i radujmy, i dajmy Mu chwałę, bo nadeszły Gody Baranka, a Jego Małżonka się przystroiła. (Ap 19:7)

Miłość do Boga na Jego warunkach

Jezus określa miłość do Boga jako bycie głęboko zakorzenionym w duchu posłuszeństwa (J 14:21; Pwt 6:1-9). Nie ma czegoś takiego jak miłość do Boga bez posłuszeństwa Jego Słowu. Miłość do Boga to coś więcej niż jedynie śpiew dla Niego lub jakieś sentymentalne odczucia do „boga, którego uczyniliśmy na nasz obraz".
Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania…
Kto ma przykazania moje i zachowuje je, ten Mnie miłuje. Kto zaś Mnie miłuje…
W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę… (J 14:15-23)
Musimy kochać Boga na Jego warunkach (nie na naszych). Kluczowym zagadnieniem na końcu wieków jest, czy zdefiniujemy miłość, odnosząc się do Jego warunków, czy też do warunków kultury humanistycznej, która poszukuje miłości bez relacji do posłuszeństwa wobec Słowa Bożego. Jezus chce od nas miłości, która pozwala mu przejąć kontrolę nad naszym życiem.

Miłość z całej siły

Bóg stworzył nas do miłości w czterech obszarach naszego życia, które obejmują nasze serce (uczucia), duszę (osobowość), umysł (myśli) i siłę (zasoby), ponieważ on kocha nas w taki właśnie sposób.
Będziesz tedy miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej, i z całej siły swojej. (Mk 12:30)
Greckie słowo użyte na określenie siły - ἰσχύω (ischyos) ma następujące znaczenia "być w stanie", "być zdolnym do", "pojemność", "moc", "siła" i może odnosić się zarówno do osób jak i rzeczy.
W Kazaniu na Górze, Jezus opisuje pięć aspektów postnego stylu życia odnoszącego się do obszarów naszej naturalnej siły. W ukryciu służymy i dajemy (uczynki dobroci: poświęcanie czasu i/lub pieniędzy;Mt 6:1-4, 19-21), modlimy się, (Mt 6:5-13), błogosławimy naszych wrogów (przebaczanie,Mt 6:14-15, 5:44) i pościmy (Mt 6:16-18). Postny styl życia to wezwanie do stanięcia w miejscu dobrowolnej słabości, aby doświadczyć większej Bożej obecności:
1. Jałmużna: Nasze pieniądze są istotną częścią naszej finansowej i społecznej siły. Kiedy oddajemy pieniądze na budowanie Bożego królestwa – pościmy od naszej siły finansowej – nasze zasoby maleją. w ten sposób wyrażamy naszą miłość do Jezusa ufając, że pomnoży On nasze pieniądze, które ofiarowaliśmy. Jezus nawołuje nas do wykorzystania wszystkich naszych pieniędzy do gromadzenia sobie skarbów w niebie (6:19-20). w trakcie tego procesu nasze serca wzrastają w miłości do Jezusa. Niemożliwym jest kochanie Boga i pieniędzy (Mt 6:21-22).
2. Służba: Służenie innym jest kolejnym wyrazem zaangażowania się w uczynki dobroci. Służąc inwestujemy w Boże cele, jakie Bóg ma dla innych, nasz czas i pieniądze, które moglibyśmy poświęcić do realizowania naszych planów. Służąc świętym okazujemy miłość Jezusowi. Służąc innym stajemy twarzą w twarz z największym Sługą. On chce, abyśmy się z nim spotkali i to jest miejsce, w którym to spotkanie się odbywa.
3. Modlitwa: Modlitwa i czytanie Słowa to forma słabości, w której pościmy od naszego czasu i emocji (Mt 6:5-13). Kiedy inwestujemy nasz czas w modlitwę, to rezygnujemy z okazji do nawiązywania kontaktów, bycia z innymi, czy rozrywki. w modlitwie pościmy od naszej siły emocjonalnej, poprzez wchodzenie we wstawiennictwo o Boże błogosławieństwo dla innych. Poszcząc od naszego czasu musimy zaufać Panu, ze to on nas wywyższy.
4. Przebaczanie: Przebaczanie i następnie błogosławienie naszych wrogów jest wyrazem postu odnoszącym się do naszych słów i relacji. Pościmy od naszych słów i reputacji poprzez zrezygnowanie od stawania we własnej obronie. Dobra reputacja jest istotną częścią naszej życiowej siły i zasobem, którego używamy do wywierania wpływu na innych. Zamiast wykorzystywać w pełni nasze słowa do bronienia i promowania się Pan wzywa nas do powstrzymywania się od naszej mowy. Aktywne błogosławienie naszych wrogów oznacza powstrzymywanie się wykorzystywania naszych słów do obnażania naszych wrogów, obrony własnej pozycji, czy też zdobywania sympatii oraz wsparcia innych.
5. Post: W powstrzymywaniu się od pożywienia bardziej niż o głód chodzi o słabość fizyczną i umysłową. Kiedy oddajemy Bogu naszą fizyczną siłę, tracimy okazje do budowania naszego osobistego sukcesu. Myślenie jest utrudnione, ciało słabe, komunikacja uciążliwa, a nasza pamięć zamglona (Ps 109:24).

Pokora Boga

Czym tak na prawdę jest pokora? Jest rezygnacją z możliwości użycia swojej siły i mocy w celu osiągnięcia jakiegoś celu. Jezus u Piłata mógł wezwać na pomoc aniołów, aby stanęli po Jego stronie, ale z pokory nie zrobił tego.
Jedyną cechą charakteru, jaką Jezus głosił o sobie była jego pokora (uniżenie serca). On wzywał swoich uczniów, by uczyli się pokory od Niego.
Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca… (Mt 11:29)
Jezus był pokorny nie tylko przez 33 lata pobytu na ziemi. Pokora jest częścią Jego wiecznej natury. On istniał wiecznie w postaci Bożej jako pokorny sługa.
Jezus oświadczył, że sługa jest największy ze wszystkich. On zawsze będzie największym i najpokorniejszym sługą. Bóg odnosi się do nas z pokorą i wykorzystuje swoją moc z pokorą jako sługa.
Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć… (Mt 20:28)

Największy z was niech będzie waszym sługą. (Mt 23:11)
Bóg pokazał nam, kim On jest w jego rdzeniu tożsamości, gdy Jezus zdjął szatę i przepasał się ręcznikiem i ukląkł przed grzesznymi ludźmi, by umyć ich brudne nogi (J 13). Religie świata poszukują "bogów władzy", ale Jezus objawił "klęczącego Boga" (uniżonego). Możemy zrozumieć prawdę o Bogu i Jego chwale tylko gdy widzimy Go "klęczącego jako sługa" przed jego złamanymi ludźmi.
I zaczął umywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany. (J 13:5)
Nawet w Jego królestwie Jezus będzie służyć tym, którzy żyli życiem pokory i czuwali modląc się.
Błogosławieni owi słudzy, których Pan, gdy przyjdzie, zastanie czuwających. Zaprawdę powiadam wam iż się przepasze i posadzi ich przy stole, i przystąpiwszy, będzie im usługiwał. (Łk 12:37)
Ojciec Niebieski zdecydował, że Jezus, jako potomek Dawida dostanie władzę i autorytet nad wszystkimi narodami. Jest to autorytet nad wszystkimi rządami, własnościami, pieniędzmi, zasobami i ziemiami.
Żądaj ode Mnie, a dam Ci narody w dziedzictwo i w posiadanie Twoje krańce ziemi. Żelazną rózgą będziesz nimi rządzić i jak naczynie garncarza ich pokruszysz. (Ps 2:8)
…A w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna. Jego to ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez Niego też stworzył wszechświat. (Hbr 1:2)
Ale panowanie Jezusa na ziemi od początku do końca oparte jest tylko i wyłącznie na prawdzie, pokorze i sprawiedliwości, ponieważ On jest sprawiedliwym władcą, który posiada wszelką mądrości, wszelką sprawiedliwość, wszelką dobroć i nigdy nie złamie żadnego prawa, które wcześniej nadał. Jezus jest gwarantem tego, że pod Jego autorytetem i pod Jego rządami wszystko prowadzi do zwiększenia miłości na ziemi i do tego, że miłość zawsze będzie panowała we wszystkim.
Szczęśliwie wstąp na rydwan w obronie wiary, pokory i sprawiedliwości, a prawica twoja niech ci wskaże wielkie czyny!
Strzały twoje są ostre - ludy poddają się tobie - trafiają w serce wrogów króla.
Tron Twój, o Boże, trwa wiecznie, berło Twego królestwa - berło sprawiedliwe.
Miłujesz sprawiedliwość, wstrętna ci nieprawość, dlatego Bóg, twój Bóg, namaścił ciebie olejkiem radości hojniej niż równych ci losem. (Ps 45:5-8)

Upodoba sobie w bojaźni Pańskiej. Nie będzie sądził z pozorów ni wyrokował według pogłosek; raczej rozsądzi biednych sprawiedliwie i pokornym w kraju wyda słuszny wyrok.
Rózgą swoich ust uderzy gwałtownika, tchnieniem swoich warg uśmierci bezbożnego.
Sprawiedliwość będzie mu pasem na biodrach, a wierność przepasaniem lędźwi. (Iz 11:3)

Oto mój Sługa, którego podtrzymuję.
Wybrany mój, w którym mam upodobanie. Sprawiłem, że Duch mój na Nim spoczął; On przyniesie narodom Prawo.
Nie będzie wołał ni podnosił głosu, nie da słyszeć krzyku swego na dworze.
Nie złamie trzciny nadłamanej, nie zagasi knotka o nikłym płomyku.
On niezachwianie przyniesie Prawo.
Nie zniechęci się ani nie załamie, aż utrwali Prawo na ziemi, a Jego pouczenia wyczekują wyspy. (Iz 42:1-4)
Dziesięcina

W takim kontekście możemy w zupełnie w nowy sposób popatrzeć na kwestię jałmużny i dziesięciny. Bóg jako pokorny decyduje się na nie używanie własnej wszechmocy w rozwiązywaniu naszych problemów - czyni tak tylko wtedy, kiedy rozwiązanie leży poza możliwościami człowieka.
W kwestii finansów, Bóg pragnie, aby z tego, co On nam daje, oddać Mu tylko 10% - pozwala nam zatrzymać 90%!
Ale On pragnie, aby było to szczere i z wolnego serca - aby wynikało to z miłości do Niego a nie ślepego nakazu.
Istnieje teoria, jakoby Jezus zakończył obowiązek płacenia dziesięciny. Jednakże Jego słowa przeczą tej teorii:
Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy!
Bo dajecie dziesięcinę z mięty, kopru i kminku, lecz pomijacie to, co ważniejsze jest w Prawie: sprawiedliwość, miłosierdzie i wiarę.
To zaś należało czynić, a tamtego nie opuszczać. (Mt 23:22)
Gdyby dalej poruszać się w kierunku tej teorii, to jak wytłumaczyć postawę pierwszego kościoła, w którym ludzie oddawali wszystko, co mieli?
Jeden z kluczowych fragmentów o dziesięcinie znaleźć można w księdze proroka Malachiasza. Bóg zarzuca Izraelowi oszustwo, polegające na zaniedbaniu płacenia dziesięciny.
Bóg bardzo ostro napomina w nim Izraela i niepłacenie 10% nazywa wręcz oszustwem:
Ponieważ Ja, Pan, nie odmieniam się, więc dlatego wy, synowie Jakuba, nie jesteście zniszczeni, choć poczynając od dni waszych przodków, odstępowaliście od mych praw i nie przestrzegaliście ich.
Nawróćcie się do Mnie, a Ja zwrócę się znowu ku wam, mówi Pan Zastępów.
Wy jednak pytacie: pod jakim względem mamy się nawrócić?
Alboż godzi się człowiekowi oszukiwać Boga, jak wy Mnie oszukujecie?
Pytacie: W czym oszukaliśmy Cię? W dziesięcinach i ofiarach.
Jesteście zupełnie przeklęci, bo wy - i to cały naród - ustawicznie Mnie oszukujecie! (Ml 3:6-9)
Bóg wzywa do hojnego dawania i zapewnia nas, że będzie to błogosławił:
Przynieście całą dziesięcinę do spichlerza, aby był zapas w moim domu, a wtedy możecie Mnie doświadczać w tym - mówi Pan Zastępów - czy wam nie otworzę zaworów niebieskich i nie zleję na was błogosławieństwa w przeobfitej mierze.
I zgromię dla waszego dobra szkodnika polnego, aby wam nie niszczył owocu pól, a winorośl nie będzie już pozbawiona owoców, mówi Pan Zastępów.
I nazywać was będą szczęśliwymi wszystkie narody, gdyż będziecie krajem upodobania, mówi Pan Zastępów. (Ml 3:10-12)