Kultywowanie oleju intymności

KOCHANIE BOGA CAŁYM NASZYM SERCEM WYMAGA KOCHANIA GO CAŁĄ NASZĄ SIŁĄ

Bóg stworzył nas do miłości w czterech obszarach naszego życia, które obejmują nasze serce (uczucia), duszę (osobowość), umysł (myśli) i siłę (zasoby), ponieważ on kocha nas w taki właśnie sposób.
Będziesz tedy miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej, i z całej siły swojej. (Mk 12:30)
Ta sesja poświęcona będzie określeniu co oznacza kochanie Boga całą naszą siłą, czy też zasobami (pożywieniem, czasem, pieniędzmi, słowami, energią i wpływem). Kochamy go całą naszą siłą kiedy podążamy za Nim w poście. Post obejmuje inwestowanie naszej naturalnej siły w podążanie w miłości za Jezusem.
W Mt 6:1-23 Jezus opisuje pięć aspektów postnego stylu życia odnoszącego się do obszarów naszej naturalnej siły. w ukryciu służymy i dajemy (uczynki dobroci: poświęcanie czasu i/lub pieniędzy; (6:1-4, 19-21), modlimy się, (Mt 6:5-13), błogosławimy naszych wrogów (przebaczanie, Mt 6:14-15, 5:44) i pościmy (Mt 6:16-18).
Post jest jednocześnie wyrazem naszej miłości i sposobem na ustawienie nas samych w miejscu przyjmowania płynącego z Ducha uzdolnienia do kochania Go bardziej. Drogą do zwiększenia naszej zdolności kochania Jezusa jest angażowanie się z Duchem w poprzez postny styl życia. w poście dążymy nie do zdobycia wpływu u ludzi, ale do otrzymania mocy do kochania Boga w pełni.
Namaszczenie do kochania Boga jest dla nas największą wartością. Największa nagroda miłości to zdolność do kochania. To jest ta ponadnaturalna zdolność odczuwania miłości do Jezusa. Radość bycia chorym z miłości w posłuszeństwie umożliwia nam wyrwanie się z duchowego znudzenia.
…miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który nam jest dany. (Rz 5:5)
Łaska do postu jest darem Bożym dla nas i jednym z praktycznych sposobów do nastrojenia naszego serca do doświadczania Bożej mocy do kochania Jezusa. Poszczenie nie jest opcjonalnym elementem nowotestamentowego Chrześcijaństwa.
Bóg obdarowuje nas proporcjonalnie do tego, jak wielki głód Jego mamy. Poszczenie pomaga nam zwiększyć ten głód szybciej.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni. (Mt 5:6)
Jeżeli nie mamy czegoś, za co gotowi jesteśmy umrzeć, to nie mamy niczego, dla czego warto byłoby żyć. Gotowość do oddania za coś życia oznacza, że jest coś, na co warto jest poświęcić cała siłę, wszystkie zasoby.
Jezus kocha swojego Ojca całą swoją siłą, jak to wyraził w 1 Kor 15:28.
…potem nastanie koniec [Milenium], gdy odda [Jezus] władzę królewską Bogu Ojcu… a gdy mu [Jezusowi] wszystko zostanie poddane, wtedy też i sam Syn będzie poddany temu [Ojcu], który mu poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkim. (1 Kor 15:24-28)
Dwudziestu czterech starców naśladuje miłość Jezusa. …upada dwudziestu czterech starców… i składa korony swoje przed tronem… (Ap 4:10)

NASTRAJANIE NASZEGO SERCA DO OTRZYMYWANIA ŁASKI: DOBROWOLNA SŁABOŚĆ

Poszczenie jest wezwaniem do stanięcia w miejscu dobrowolnej słabości, aby doświadczyć więcej Bożej obecności. Mt 6:1-23 wskazuje na pięć obszarów dobrowolnej słabości, w które inwestujemy naszą naturalną siłę (pożywienie, czas, pieniądze, słowa, energia i wpływ) w ramach naszej relacji z Jezusem.
Bym się więc z nadzwyczajności objawień zbytnio nie wynosił, wbity został cierń w ciało moje, jakby posłaniec szatana, by mnie policzkował, abym się zbytnio nie wynosił. w tej sprawie trzy razy prosiłem Pana, by on odstąpił ode mnie. Lecz powiedział do mnie: Dosyć masz, gdy masz łaskę moją, albowiem pełnia mej mocy okazuje się w słabości [dobrowolnej słabości]. Najchętniej więc chlubić się będę słabościami, aby zamieszkała we mnie moc Chrystusowa. (2 Kor 12:7-9)
Stajemy w miejscu dobrowolnej słabości w obszarze naturalnych zasobów aby ustawić się w miejscu przyjmowania siły Ducha. Bóg uczynił rzeczy tak proste – jak modlenie się i powstrzymywanie od pokarmów – tak pełnymi mocy. Paweł odnosił się nie do słabości moralnej powodowanej upadkiem, ale dobrowolnej słabości wynikającej z Bożych wyborów.
Normalnie wykorzystujemy naszą siłę do zapewniania sobie komfortu, bogactw i prestiżu. Poprzez postny styl życia przynosimy naszą naturalną siłę Bogu jako wyraz naszej miłości do Niego, jednocześnie ufając mu, że zwróci nam naszą siłę w sposób, który przeobraża nasze serca i jest błogosławieństwem w naszych okolicznościach.
Paweł otrzymał niebiańskie objawienie – stanięcie w miejscu dobrowolnej słabości jest drogą do Bożej mocy. Wielu pragnie chodzić w mocy, ale odmawia pójścia ścieżką słabości.
…ale to, co u świata głupiego, wybrał Bóg, aby zawstydzić mądrych, i to, co u świata słabego, wybrał Bóg, aby zawstydzić to, co mocne… aby żaden człowiek nie chełpił się przed obliczem Bożym. (1 Kor 1:27-29)
Styl życia dobrowolną słabością obejmuje modlitwę, post i proste życie (wynikające z dawania naszych pieniędzy na królestwo) oraz radosne przyjmowanie prześladowań i pogardy z powodu imienia Jezusa. Paradoksem królestwa jest to, że Bóg uwalnia duchową moc w kontekście słabości w wymiarze naturalnym.

PIĘĆ WYRAZÓW POSTNEGO STYLU ŻYCIA

Jezus nauczał o pięciu sposobach na stawanie w miejscu dobrowolnej słabości. Sam żył w ten sposób, podobnie jak najwięksi mężowie Boży w historii, tacy jak Mojżesz, Eliasz, Jan Chrzciciel czy Paweł.
Pięć aspektów postnego stylu życia to dawanie, służenie, modlitwa (Słowem), błogosławienie naszych wrogów oraz poszczenie od pokarmów. Każdy z nich jest pewną formą postu – stajemy w miejscu słabości mówiąc Bogu, że to od Niego bierzemy naszą siłę, i że Jemu chcemy ją dobrowolnie oddać.
W dawaniu pościmy od naszych pieniędzy, naszej finansowej siły. w służeniu i modlitwie pościmy od naszego czasu i naszej energii inwestując ją w poszukiwanie Boga i pomaganie innym. w błogosławieniu naszych wrogów pościmy od naszych słów i naszej reputacji. Robimy to wszystko jako wyraz naszej miłości do Jezusa i jako sposób do ustawienia się w miejscu, w którym możemy przyjąć więcej mocy do kochania Go. Postny styl życia to długoterminowe poświęcenie się tym pięciu aspektom.

DAWANIE PIENIĘDZY: NASZA SIŁA FINANSOWA

Ale ty, gdy dajesz jałmużnę [wypełniasz uczynek dobroci], niechaj nie wie lewica twoja, co czyni prawica twoja… a Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odpłaci tobie. (Mt 6:3-4) Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi… ale gromadźcie sobie skarby w niebie… Albowiem gdzie jest skarb twój - tam będzie i serce twoje… Nikt nie może dwom panom służyć, gdyż albo jednego nienawidzić będzie, a drugiego miłować, albo jednego trzymać się będzie, a drugim pogardzi. Nie możecie Bogu służyć i mamonie. (Mt 6:19-24)

Uczynki dobroci odnoszą się do bycia sługą i dawania naszych pieniędzy, które są dwoma wyrazami postu.
Nasze pieniądze są istotną częścią naszej finansowej i społecznej siły. Kiedy oddajemy pieniądze na budowanie Bożego królestwa – pościmy od naszej siły finansowej – nasze zasoby maleją. w ten sposób wyrażamy naszą miłość do Jezusa ufając, że pomnoży On nasze pieniądze, które ofiarowaliśmy. Jezus nawołuje nas do wykorzystania wszystkich naszych pieniędzy do gromadzenia sobie skarbów w niebie (Mt 6:19-20). w trakcie tego procesu nasze serca wzrastają w miłości do Jezusa. Niemożliwym jest kochanie Boga i pieniędzy (Mt 6:21-22).
Wdowa, która oddała dwa ostatnie grosze wyraziła większą miłość do Boga niż Ci, którzy dali więcej, ale było to dla nich mniejszą ofiarą (Łk 21:1-4). Dawanie pieniędzy, jako forma naszego wyrażania miłości do Jezusa, ma wiązać się z emocjonalnym wyzwaniem, zmaganiem z naszą chciwością i strachem przed brakiem.
Ujrzał też pewną ubogą wdowę, wrzucającą tam dwa grosze, i rzekł: Zaprawdę, powiadam wam, iż ta uboga wdowa wrzuciła więcej niż wszyscy. Albowiem oni wszyscy dorzucili do darów z tego, co im zbywa, ona zaś złożyła z niedostatku swojego wszystko, co miała na swe utrzymanie. (Łk 21:2-4)
Dawid ustawił swoje serce w sposób, który umożliwił mu radykalne życie poprzez wyrażanie Bogu swojej miłości za pomocą pieniędzy.
…Nie tak, ale chcę to kupić od ciebie za pieniądze; nie chcę bowiem składać Panu, Bogu mojemu, całopaleń darmowych. Toteż Dawid kupił klepisko i bydło za pięćdziesiąt sykli srebra. (2 Sm 24:24)
Dawid przekazał na dom Boży ponad 100 miliardów dolarów (w przeliczeniu na dzisiejszą wartość pieniądza) ze swoich prywatnych finansów. Przy cenie rzędu 800 dolarów za uncję (nieco ponad 27 gram), talent (34 kilogramy) złota byłby wart około milion dolarów. 100 tysięcy talentów złota daje więc około 100 miliardów dolarów.
Ponadto, ponieważ upodobanie mam w domu Boga mojego, oddaję na rzecz świątyni Boga mojego to złoto i srebro, które jest moją osobistą własnością, oprócz tego wszystko, co przygotowałem dla przybytku świętego… (1 Krn 29:3) …to ja, przy całej mojej udręce przygotowałem dla świątyni Pana sto tysięcy talentów złota [około 100 miliardów dolarów], srebra zaś milion talentów [około 15 miliardów dolarów] (1 Krn 22:14)
Dajemy nasze pieniądze, naszą finansową siłę, aby wyrazić miłość do Jezusa. Miłości tej nie umniejsza wiara w Boże obietnice, że on da nam więcej pieniędzy.
…Nawróćcie się do mnie, wtedy i Ja zwrócę się ku wam… Lecz wy pytacie: w czym mamy się nawrócić? Czy człowiek może oszukiwać Boga? Bo wy mnie oszukujecie! Lecz wy pytacie: w czym cię oszukaliśmy? w dziesięcinach i daninach… Przynieście całą dziesięcinę do spichlerza… i w ten sposób wystawcie mnie na próbę… czy wam nie otworzę okien niebieskich i nie wyleję na was błogosławieństwa ponad miarę. (Ml 3:7-10)
Kiedy Izrael wstrzymywał swoje pieniądze, tym samym wyrażał swój brak miłości do Ojca.
Syn czci ojca, a sługa swojego pana. Jeżeli jestem ojcem, to gdzież jest moja cześć? a jeżeli jestem panem, to gdzież jest bojaźń przede mną? - mówi Pan Zastępów do was, kapłani, którzy gardzicie moim imieniem. Wy jednak mówicie: w czym wzgardziliśmy twoim imieniem? Oto w tym, że ofiarujecie na moim ołtarzu pokarm nieczysty. i jeszcze się pytacie: Czym go zanieczyściliśmy? Oto tym, że mówicie: Stołem Pana można wzgardzić. Gdy przynosicie na ofiarę to, co ślepe, czy nie ma w tym nic złego? Gdy ofiarujecie to, co kulawe i chore, czy nie ma w tym nic złego? Spróbuj złożyć to swojemu namiestnikowi, a zobaczysz, czy przyjmie to łaskawie albo czy okaże ci przychylność? - mówi Pan Zastępów. Otóż teraz, starajcie się przebłagać Boga, aby się nad nami zmiłował!… Niechby znalazł się między wami ktoś, kto zamknąłby bramy świątyni, abyście nie zapalali ognia na moim ołtarzu daremnie! Nie mam w was upodobania… i nie jest mi miła ofiara z waszej ręki. (Ml 1:6-10)
Pan powiedział Mojżeszowi, aby ten poprosił ludzi o przekazanie pieniędzy na budowę świątyni (Wj 24:17-25)

SŁUŻENIE LUDZIOM: NASZA SIŁA w CZASIE i PIENIĄDZACH

Służenie innym jest kolejnym wyrazem zaangażowania się w uczynki dobroci. Służąc inwestujemy w Boże cele, jakie Bóg ma dla innych, nasz czas i pieniądze, które moglibyśmy poświęcić do realizowania naszych planów.
Służąc świętym okazujemy miłość Jezusowi. Służąc innym stajemy twarzą w twarz z największym Sługą. On chce, abyśmy się z nim spotkali i to jest miejsce, w którym to spotkanie się odbywa.
Wszak Bóg nie jest niesprawiedliwy, aby miał zapomnieć o dziele waszym i o miłości, jaką okazaliście dla imienia jego, gdy usługiwaliście świętym i gdy usługujecie. (Hbr 6:10)

MODLENIE SIĘ: NASZA SIŁA w CZASIE i EMOCJACH

Ale ty, gdy się modlisz, wejdź do komory swojej, a zamknąwszy drzwi za sobą, módl się do Ojca swego, który jest w ukryciu, a Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odpłaci tobie. (Mt 6:6)

Modlitwa i czytanie Słowa to forma słabości, w której pościmy od naszego czasu i emocji (Mt 6:5-13). Kiedy inwestujemy nasz czas w modlitwę, to rezygnujemy z okazji do nawiązywania kontaktów, bycia z innymi, czy rozrywki. w modlitwie pościmy od naszej siły emocjonalnej, poprzez wchodzenie we wstawiennictwo o Boże błogosławieństwo dla innych. Poszcząc od naszego czasu musimy zaufać Panu, ze to on nas wywyższy.
Zamiast poświęcać cały nasz czas do poszukiwania własnego komfortu / sukcesu modlimy się do niewidzialnego Boga, który opóźnia swoją odpowiedź, kiedy wyrażamy naszą miłość do Niego i uwalniamy błogosławieństwo dla innych. Ustawiamy nasze zimne serce w pobliżu ogniska Bożej łaski, aby przyjąć uzdolnienie Ducha.
Jezus nawoływał Kościół do przygotowania się do czasów ostatecznych przede wszystkim poprzez "czuwanie”, czy też rozwijanie w modlitwie więzi z Duchem na poziomie serca (Mt 24:36, 42-44, 50; 25:13; Mk 13:33-38; Łk 21:36; Ap 3:3; 16:15). Jeżeli mamy łaskę do modlitwy, to będziemy też mieli odwagę i kierunek.
Czuwajcie więc, bo nie wiecie, którego dnia Pan wasz przyjdzie. (Mt 24:24) Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny, o której Syn Człowieczy przyjdzie. (Mt 25:13)

PRZEBACZENIE i BŁOGOSŁAWIENIE NASZYCH WROGÓW: NASZE SŁOWA i REPUTACJA

Bo jeśli odpuścicie ludziom ich przewinienia, odpuści i wam Ojciec wasz niebieski. (Mt 6:14)
…Miłujcie nieprzyjaciół waszych i módlcie się za tych, którzy was prześladują. (Mt 5:44)

Przebaczanie i następnie błogosławienie naszych wrogów jest wyrazem postu odnoszącym się do naszych słów i relacji. Pościmy od naszych słów i reputacji poprzez zrezygnowanie od stawania we własnej obronie. Dobra reputacja jest istotną częścią naszej życiowej siły i zasobem, którego używamy do wywierania wpływu na innych.
Zamiast wykorzystywać w pełni nasze słowa do bronienia i promowania się Pan wzywa nas do powstrzymywania się od naszej mowy. Aktywne błogosławienie naszych wrogów oznacza powstrzymywanie się wykorzystywania naszych słów do obnażania naszych wrogów, obrony własnej pozycji, czy też zdobywania sympatii oraz wsparcia innych.
"Wróg” to, w najogólniejszym tego słowa sensie, ktoś, kto blokuje możliwość osiągnięcia naszych celów. Wrogowie to ci, którzy utrudniają realizację naszych planów, sprawiają, że tracimy uznanie, czas, pieniądze i relacje. Ta strata jest bolesna.
W tym wszystkim okazujemy miłość Jezusowi poprzez nasze posłuszeństwo i czerpanie naszej tożsamości i naszego ukojenia od Boga. Kiedy błogosławimy naszych wrogów, to "pościmy" od naszej siły społecznej, którą zyskujemy w odwecie. Pościmy od obrony naszej reputacji i ufamy Panu, że On będzie walczył za nas, kiedy my zachowujemy milczenie. w milczeniu poświęcamy się Panu i oczekujemy na Jego odpowiedź. To jest jedna z najtrudniejszych form postu.
On [Jezus], gdy mu złorzeczono, nie odpowiadał złorzeczeniem, gdy cierpiał, nie groził, lecz poruczał sprawę temu [Ojcu], który sprawiedliwie sądzi. (1 P 2:23)

POSZCZENIE OD POKARMÓW: NASZA SIŁA FIZYCZNA i UMYSŁOWA

Mt 6:17-18

2 Kor 11:27

W powstrzymywaniu się od pożywienia bardziej niż o głód chodzi o słabość fizyczną i umysłową. Kiedy oddajemy Bogu naszą fizyczną siłę, tracimy okazje do budowania naszego osobistego sukcesu. Myślenie jest utrudnione, ciało słabe, komunikacja uciążliwa, a nasza pamięć zamglona (Ps 109:24).
Przesadzanie z dopuszczalnymi pragnieniami fizycznymi gasi w nas życie Ducha. Dane przez Boga przyjemności stępią naszego ducha, jeżeli przesadnie się im poświęcimy. Błędem jest dopuszczenie aby jakakolwiek przyjemność stała się dla nas ważniejsza od Boga.
Niektórzy są ograniczani strachem przed postem. Ich strach przed postem jest gorszy niż samo poszczenie.
To wymaga zrezygnowania z różnych, dopuszczalnych przyjemności, które nie są same w sobie grzeszne, ale nie rozwijają również naszego życia w Duchu. Większość folguje sobie jeżeli chodzi o naturalne, dopuszczalne przyjemności rekreacji, obfitości jedzenia, komfortu, pieniędzy.

WEWNĘTRZNE NAGRODY POSTU: NAMASZCZENIE DO KOCHANIA JEZUSA BARDZIEJ

Ojciec nagradza post na różne sposoby, Część z nich dotyczy wnętrza, kiedy to nasze serca spotykają się z nim; część wyraża się na zewnątrz, kiedy to błogosławieństwo zstępuje na nasze okoliczności. Część dotyczy wymiary wiecznego, jako że poszczenie ma wpływ na nasze nagrody w wieczności.
Poszczenie zmiękcza i uczula nasze serca i z czasem uzdalnia nasze serca do przyjęcia łaski, do kochania Jezusa bardziej. Kochamy Go z nową siłą, spójnością i intensywnością, z większą gorliwością o sprawiedliwość. Jan Chrzciciel był największym człowiekiem, który narodził się z kobiety (Mt 11:11). Jego wielkość wynikała nie z cudów, których dokonał w trakcie swojej posługi (J 10:41), ale z jego posłuszeństwa i intymności pielęgnowanej w postnym stylu życia.
Kiedy angażujemy się w postny styl życia nasze problemy nie znikają "tak po prostu". Raczej nabierają Bożej perspektywy, kiedy zaczynamy skupiać się bardziej na Jezusie, raczej niż na naszych problemach. Kiedy Duch zaczyna nam objawiać cały obraz Boga i wieczności stajemy się coraz bardziej wolni od bycia skupionymi na naszych okolicznościach.
Post modlitwą ustawia nas w miejscu przyjmowania uwolnienia od różnych form grzesznego zniewolenia. Bóg dał tą łaskę do niszczenia demonicznych twierdz w naszych umysłach (2 Kor 10:4-5).
Grzechy, które często trzymają ludzi w zniewoleniu, to pornografia, niemoralność, gniew, alkohol, narkotyki i różne formy zaburzeń związanych z jedzeniem (jedzenie zbyt mało lub za dużo). Izajasz nawołuje nas do postu, który "rozwiązuje bezprawne więzy" (Iz 58:6), abyśmy mogli być uwolnieni od grzesznych zachowań, które nas wiążą. Twierdze są "demonicznie zasilane"; zostały ustanowione na terytorium, do którego Szatan ma prawo albo przez grzech popełniony przez nas albo przez pokolenia przed nami.

PRAKTYCZNE WSKAZÓWKI

Poszczenie to fundamentalny element chrześcijańskiego życia – coś, czego nauczyć się powinni początkujący. Niektórzy postrzegają poszczenie jako coś radykalnego i przez to – opcjonalnego. Nie ma czegoś takiego jak nowotestamentowe chrześcijaństwo bez regularnego postu.
Nawołuję wszystkich do poszczenia przynajmniej przez jeden dzień w tygodniu. Jeszcze lepszą opcją są dwa dni. w naszych finansach powinniśmy pościć nie tylko na poziomie naszej dziesięciny i naszego nadmiaru, ale dawać tyle, abyśmy poczuli koszt tego dawania. Musimy służyć innym i błogosławić naszych wrogów.
Stwórz swój osobisty plan studiowania Biblii. Sugeruję czytanie dziesięciu rozdziałów Nowego Testamentu przez sześć dni w tygodniu (przeczytasz cały Nowy Testament co miesiąc). Stwórz listę modlitewną, która pomoże Ci zachować kierunek w modlitwie. Módl się o przełom, aby twoje serce mogło otrzymać więcej łaski do kochania Jezusa (Ef 3:16-19).
Wielu wierzących marnuje swoje życie w Bogu wieczorami i w weekendy, a następnie próbuje odzyskać utracone terytorium duchowe w ciągu dnia. Wieczorami ma miejsce najwięcej duchowych porażek i tracone jest najwięcej duchowego terytorium. Musimy odejść od schematu "krok wprzód, krok w tył". Terytorium, które zdobywamy w duchowej wojnie możemy utracić przez własne zaniedbanie lub grzech.