Wyższość Jezusa

Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna. Jego to ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez Niego też stworzył wszechświat. Ten (Syn), który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty, podtrzymuje wszystko słowem swej potęgi, a dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach. (Hbr 1:1-3)

Wprowadzenie

Przed nami - nie da się ukryć - jest czas prześladowani i jeżeli my sami nie doświadczymy Jezusa, nie zobaczymy Jego piękna i nie zrozumiemy kim On jest, będzie naprawdę bardzo trudno przetrwać i wytrwać do końca!
Przykłady apostołów, Szczepana a także innych męczenników pokazują nam, że osobiste doświadczenie Jezusa, spotkanie z Nim twarzą w twarz zmienia nasze życie raz na zawsze i pozwala nam być wiernymi świadkami aż do śmierci.
Święty Paweł napisał w liście do Filipian, że wszystko uznaje za stratę ze względu na najwyższą wartość poznania Jezusa Chrystusa - nic i nikt nie jest tak godny poznania, tak interesujący i pociągający jak Jezus Chrystus.
I owszem, nawet wszystko uznaję za stratę ze względu na najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa, Pana mojego. Dla Niego wyzułem się ze wszystkiego i uznaję to za śmieci, bylebym pozyskał Chrystusa. (Flp 3:8)
Sam święty Paweł kiedy w drodze do do Damaszku spadł z konia i doświadczył pochwycenia, zobaczył Boga twarzą w twarz. Jak sam pisze był w 3 niebie. Pismo mówi nam, że zobaczył Jezusa, który zapytał go: Szawle dlaczego mnie prześladujesz? (Dz 9:4). To doświadczenie zupełnie zmieniło całe jego życie: jego podejście do osoby Jezusa, jego charakter, teologię.
List do Hbr 1:1-3 łączy w sobie 3 psalmy mesjanistyczne:
1. Ps 2 - Jezus Synem Królewskim
2. Ps 110 - Jezus Królewskim Kapłanem
3. Ps 45 - Jezus Pan Młody
Kontekst tego rozdziału jest taki że wierzący byli prześladowani zarówno przez Rzymian jaki przez żydów.
Podkreśla preegzystencję Jezusa jako Boga, Jego wcielenie jako człowieka i Jego wieczne wywyższenie.
Ważne jest żeby zrozumieć że Jezus zawsze istniał, że nie było takiego czasu w którym Jego nie było! On istniał u Boga i w Bogu. On jest ty, który jest zrodzony a nie stworzony, jest współistotny Ojcu.
W tych zaledwie 3 wersetach listu do Hbr możemy znaleźć aż 7 cech Jezusa Chrystusa:
1. Dziedzicem wszystkich rzeczy
2. Stworzycielem świata
3. Odblaskiem chwały Boga
4. Odbiciem istoty Boga
5. Podtrzymującym cały wszechświat słowem swej potęgi
6. Zbawicielem lub Odkupicielem świata
7. Władcą wszechświata
Bóg cały czas mówił do nas przez proroków. A w ostatnim czasie Bóg przemówił do nas przez swego syna. To jest ostateczne objawienie, które przekazał nam Bóg i nie należy spodziewać się już żadnego innego objawienia. Nic więcej Bóg nam nie ma już do powiedzenia dlatego że w Nim objawił nam całą swoją pełnię.
W tym ostatecznym Słowie Swego objawienia Bóg dał się poznać w sposób najpełniejszy - powiedział ludzkości kim jest. To ostateczny samoobjawienie się Boga jest podstawowym motywem dla którego Kościół jest misyjny ze swoim natury. Nie może on po prostu nie głosić Ewangelii, która jest pełną prawdą jaką Bóg dał nam poznać o sobie samym.
Ekonomia więc chrześcijańska jako nowe i ostateczne przymierze nigdy nie ustanie i nie należy spodziewać się już żadnego nowego objawienia publicznego przed chwalebnym ukazaniem się Pana naszego Jezusa Chrystusa (1 Tym 1:6-14; Tt 2:13).
Zupełnie nieprawdziwa jest teza o ograniczonym, niekompletnym i niedoskonałym charakterze objawienie Jezusa Chrystusa, które rzekomo znajduje uzupełnienie w objawieniu zawartym w innych religiach. Ten pogląd sprzeciwia się radykalnie naszej wierze, wg której w Jezusie Chrystusie dokonało się pełne i ostateczne objawienie zbawczej tajemnicy Boga i pełne objawienie zbawczych dróg Boga.
Wiara jest więc najpierw osobowym przylgnięciem człowieka do Boga, a równocześnie i w sposób nierozdzielny jest ona dobrowolnym uznaniem całej prawdy którą Bóg objawił. Wiara jako dar Boży zakłada więc podwójne przylgnięcie: do Boga który objawia i do prawdy przez Niego objawionej, ze względu na zaufanie jakim obdarza się osobę która ją ogłasza.
Pan Jezus Chrystus jest celem ludzkich dziejów, punktem do którego zwracają się wszystkie pragnienia historii oraz cywilizacji, środkiem rodzaju ludzkiego, weselem wszystkich serc i pełnią pożądań. To on jest Tym którego Ojciec wskrzesił z martwych wywyższył ponad wszystko i posadził po Swojej prawicy ustanawiając go sędzią żywych i umarłych. Ta właśnie jedyne w swoim rodzaju wyjątkowość Chrystusa nadaje mu znaczenie absolutne i powszechne, dlatego będąc w historii, jest on środkiem i końcem historii, jest Alfa i Omega, Pierwszy i Ostatni, Początek i Koniec.

Jezus - dziedzic wszystkiego

Ojciec w niebie wyznaczył człowieka jako dziedzica wszystkich zasobów i wszystkiego co jest na ziemi.
Rzymianie wierzyli że to Cezar jest właścicielem wszystkich narodów. Król Izraela wierzył, że to on właśnie jest dziedzicem wszystkiego i wszystkich ziem w Izraelu.
Obie te grupy prześladowały żydowskich wierzących, bo było to coś nie do pomyślenia, że Żyd, który umarł na krzyżu jako kryminalista jest prawdziwym i prawowitym właścicielem Izraela i całego świata.
A to jednak mówi nam Ps 2 - Ojciec zdecydował żeby wszystkie narody i ziemie oddać w posiadanie jednemu człowiekowi - Jezusowi - dać mu wszystko jako dziedzictwo.
Żądaj ode Mnie, a dam Ci narody w dziedzictwo i w posiadanie Twoje krańce ziemi. Żelazną rózgą będziesz nimi rządzić i jak naczynie garncarza ich pokruszysz. A teraz, królowie, zrozumcie, nauczcie się, sędziowie ziemi! Służcie Panu z bojaźnią i Jego nogi ze drżeniem całujcie, bo zapłonie gniewem i poginiecie w drodze, gdyż gniew Jego prędko wybucha. Szczęśliwi wszyscy, co w Nim szukają ucieczki. (Ps 2:8-12)
Prawda jest również taka, że to nie tylko ziemię, ale też wszystkie zasoby, wszystkie pieniądze, wszystko co istnieje na tej ziemi otrzymał Jezus jako swoje dziedzictwo od Ojca.
Dzisiaj wszystkie królestwa, zasoby są podzielone pomiędzy narody i różne osoby mają wpływ na ich losy. W przyszłości tylko i wyłącznie Jezus Chrystus będzie jedynym właścicielem wszystkich pieniędzy, banków, ropy, gazu, złota - wszystkich zasobów naturalnych, wody i wszystkiego co istnieje na tej ziemi. Wszystko będzie należało do Jezusa i będzie On królem nad wszystkimi narodami (Ap 5:7,11-12).
Jezus będzie władał całym światem w oparciu o prawdę, sprawiedliwość i pokorę. Będzie zarządzał wszystkim z nadzwyczajną mądrością, szczodrością aby pomnożyć miłość.
Szczęśliwie wstąp na rydwan w obronie wiary, pokory i sprawiedliwości, a prawica twoja niech ci wskaże wielkie czyny! Strzały twoje są ostre - ludy poddają się tobie - trafiają w serce wrogów króla. Tron Twój, o Boże, trwa wiecznie, berło Twego królestwa - berło sprawiedliwe. Miłujesz sprawiedliwość, wstrętna ci nieprawość, dlatego Bóg, twój Bóg, namaścił ciebie olejkiem radości hojniej niż równych ci losem. (Ps 45:5-8)
Upodoba sobie w bojaźni Pańskiej. Nie będzie sądził z pozorów ni wyrokował według pogłosek; raczej rozsądzi biednych sprawiedliwie i pokornym w kraju wyda słuszny wyrok. Rózgą swoich ust uderzy gwałtownika, tchnieniem swoich warg uśmierci bezbożnego. Sprawiedliwość będzie mu pasem na biodrach, a wierność przepasaniem lędźwi. (Iz 11:3)
Oto mój Sługa, którego podtrzymuję. Wybrany mój, w którym mam upodobanie. Sprawiłem, że Duch mój na Nim spoczął; On przyniesie narodom Prawo. Nie będzie wołał ni podnosił głosu, nie da słyszeć krzyku swego na dworze. Nie złamie trzciny nadłamanej, nie zagasi knotka o nikłym płomyku. On niezachwianie przyniesie Prawo. Nie zniechęci się ani nie załamie, aż utrwali Prawo na ziemi, a Jego pouczenia wyczekują wyspy. (Iz 42:1-4)
Jezus będzie władał każdą dziedziną życia tego świata, bo to do Niego będzie należała: potęga (rząd i władza polityczna), bogactwo (pieniądze, bogactwa naturalne), mądrość (własność intelektualna), moc (fizyczna siła łącznie z pracą ludzi, i zasobami ludzkimi), cześć (uwielbienie, szacunek i miłość), chwała (wszyscy będą Go czcili i będą Mu posłuszni), błogosławieństwo (pełna zgoda na Jego zarządzanie i spełnianie Jego poleceń).
I ujrzałem, i usłyszałem głos wielu aniołów dokoła tronu i Zwierząt, i Starców, a liczba ich była miriady miriad i tysiące tysięcy, mówiących głosem donośnym: Baranek zabity jest godzien wziąć potęgę i bogactwo, i mądrość, i moc, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo. (Ap 5:11-12)

Jezus - stwórcą całego świata i wszystkich rzeczy

To on stworzył cały świat i wszystkie rzeczy w autorytecie Ojca. I ta prawda jest też przeciwstawieniem się herezji, która powstała w pierwszych wiekach, która mówiła, że Jezus jest wprawdzie dziedzicem wszystkiego, ale nie jest Odwiecznym Bogiem.
W tym miejscu list do Hebrajczyków używa nie greckiego słowa oznaczającego fizyczny świat - co w Grece opisuje słowo "kosmos" ale słowa "aionas", którego dokładne tłumaczenie brzmi "wszechświat, wieki, wszystko". Jezus stworzył nie tylko fizyczny świat, ale stworzył także czasoprzestrzeń w której żyjemy.
Dodatkowo list do Kolosan mówi nam, że Jezus nie tylko stworzył to co widzialne, ale także to, co niewidzialne, duchowe, ponadnaturalne - wszystko to stworzył Jezus.
Bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie. (Kol 1:16-17)

Jezus - odbicie chwały Ojca

Jezus jest tym który odbija chwałę samego Boga ojca. Greckie słowo które jest tutaj użyte to "apaugasma" i dokładne tłumaczenie może być dokonane na dwa sposoby: pasywne „dobijać”, jak i aktywne „świecić”. Słowo więc można przetłumaczyć, że „Jezus świeci chwałą” Bożą lub, że „Chwała Boża świeci przez Jezusa”. Z Jezusa wypływa chwała Ojca, jest ona przez Niego objawiana, On ją odbija i oświeca nas tą chwałą.
Prawda o Bogu nie zostaje przy tym przekreślona ani uszczuplona przez to, że jest wypowiedziane ludzkim językiem. Przeciwnie pozostaje jedyna, pełna i całkowita ponieważ Ten który ją nam objawił jest wcielonym Synem Bożym - mówił jako człowiek, mówił ludzkim językiem, choć jest zarówno Bogiem, jak i człowiekiem.
To Jezus Chrystus z Nazaretu, syn Maryi i tylko on jest Synem i Słowem Ojca, które było na początku u Boga, jest tym samym które stało się ciałem w Jezusie, Mesjaszu synu Boga żywego, w którym mieszka cała pełnia - bóstwo na sposób ciała. On jest Jednorodzonym Bogiem który jest w łonie Ojca, Jego umiłowanym Synem, w którym mamy odkupienie i odpuszczenie grzechów. Zechciał bowiem Bóg aby w nim zamieszkała cała pełnia i aby przez niego znów pojednać wszystko ze sobą przez niego to, co ziemi i to co w niebiosach wprowadził pokój przez krew Jego krzyża.
On uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie - odpuszczenie grzechów. On jest obrazem Boga niewidzialnego - Pierworodnym wobec każdego stworzenia, bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie.
Zechciał bowiem (Bóg), aby w Nim zamieszkała cała Pełnia, i aby przez Niego znów pojednać wszystko z sobą: przez Niego - i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach, wprowadziwszy pokój przez krew Jego krzyża. (Kol 1:13-17, 19-20)
Jest tylko jeden Pan, Jezus Chrystus, doskonały w bóstwie i doskonały w człowieczeństwie prawdziwy Bóg i prawdziwy człowiek. Współistotny Ojcu co do bóstwa i współistotnym nam co do człowieczeństwa, przez przed wiekami z Ojca zrodzony jako Bóg, w ostatnich zaś czasach dla nas i dla naszego zbawienia narodził się jako człowiek z Maryi Dziewicy.
Paweł pokazuje nam, w jaki sposób możemy doświadczać chwały samego Boga: ten, który kazał ciemności, aby rozbłysła światłem rozbłyska w naszych sercach poprzez Jezusa Chrystusa. To dlatego widząc Jezusa i wpatrując się w Jego Oblicze, widzimy i wpatrujemy się w Oblicze samego Boga.
Albowiem Bóg, Ten, który rozkazał ciemnościom, by zajaśniały światłem, zabłysnął w naszych sercach, by olśnić nas jasnością poznania chwały Bożej na obliczu Chrystusa. (2 Kor 4:6)

Jezus - obraz Ojca

Jezus jest nazwany tutaj obrazem Ojca, reprezentacją samego Ojca Jego natury substancji, esencji - jest współistotny.
Greckie słowo który tutaj zostało użyty to słowo „charakter” to znaczy dokładny obraz, reprodukcja, dokładna reprezentacja istoty Ojca, Jego charakteru, osobowości itd.
Jak mówi nam św. Paweł (Kol 1:15), Jezus Chrystus ma dwie natury: naturę boską i naturę ludzką. Nie jest prawdą, jakoby Bóg Starego Testamentu był Bogiem gniewu a Bóg Nowego Testamentu, Bogiem miłości - nie ma żadnej sprzeczności pomiędzy tymi testamentami, nie ma żadnej różnicy pomiędzy Ojcem i Synem, nie ma żadnego podziału między nimi - jest tylko doskonała jedność.
Jezus Chrystus to Jednorodzony Syn Boga, zrodzony z Ojca tzn. substancja Ojca, Bóg z Boga, światłość ze światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego, zrodzony a nie stworzony, współistotny Ojcu, przez którego wszystko zostało stworzone w niebie i na ziemi, który dla nas i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba, przyjął ciało i stał się człowiekiem, został umęczony i zmartwychwstał trzeciego dnia i wstąpił do nieba, siedzi po prawicy Ojca i przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych.
Kiedy Filip prosi Jezusa, aby pokazał mu Ojca, Jezus z odrobiną smutku odpowiada mu, że każdy kto zobaczył Jezusa, zobaczył Ojca, bo Jezus jest jego doskonałym odbiciem - jest jego widzialnym obrazem.
Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca. Dlaczego więc mówisz: Pokaż nam Ojca? (J 14:9)
Papież Franciszek swoją Bullę „Misericordiae Vultus” rozpoczyna od bardzo trafnego opisu tajemnicy Jezusa jako oblicza Ojca:
Jezus Chrystus jest obliczem miłosierdzia Ojca. Wydaje się, iż tajemnica wiary chrześcijańskiej znajduje w tym słowie swoją syntezę. Ono stało się żywe, widoczne i osiągnęło swoją pełnię w Jezusie z Nazaretu. Ojciec «bogaty w miłosierdzie» (Ef 2:4), gdy objawił Mojżeszowi swoje imię: «Bóg miłosierny i litościwy, cierpliwy, bogaty w łaskę i wierność» (Wj 34:6), sprawił, że człowiek mógł nieprzerwanie poznawać Jego boską naturę na różne sposoby i w wielu momentach historii. W «pełni czasów» (Ga 4:4), gdy wszystko było gotowe według Jego planu zbawienia, zesłał On swojego Syna, narodzonego z Maryi Dziewicy, aby objawić nam w sposób ostateczny swoją miłość. Kto widzi Syna, widzi też i Ojca (J 14:9). Jezus z Nazaretu swoimi słowami, gestami i całą swoją osobą1 objawia miłosierdzie Boga. (MV, 1)

Jezus - podtrzymuje wszechświat

Tak samo jak Jezus stworzył świat, tak na taki samej zasadzie podtrzymuję go żeby istniał.
Nasz świat został stworzony przez Jezusa i niemożliwe jest, żeby sam z siebie istniał - niemożliwe jest działanie wszystkich sił we wszechświecie bez podtrzymania jego istnienia z zewnątrz. I tym, który go podtrzymuję jest Jezus.

Jezus - Odkupiciel świata

Stworzenie świata było łatwiejsze dla Jezusa niż odkupienie go.
Grzech stworzył straszną nierównowagę, straszny kryzys w całym stworzeniu - uwolnił śmierci i demony które zaczęły gnębić ludzi i całe stworzenie. Dlatego Ojciec znalazł sposób na to, żeby odkupić je przez Jezusa. Stało się to dlatego że Jezus na zawsze stał się człowiekiem - perfekcyjnie sprawiedliwym.
Św. Piotr mówi, że zbawienie przychodzi z trudem. Bóg który stworzył świat i wszystko co na nim jest z wielką łatwością, spotkał się z jedną trudnością - z trudnością zbawienia. On, sprawiedliwy i czysty, Święty Bóg musiał przyjść na świat i przyjąć na Siebie coś czego nienawidzi - grzech wszystkich ludzi.
A jeżeli sprawiedliwy z trudem dojdzie do zbawienia, gdzie znajdzie się bezbożny i grzesznik? (1 P 4:18)
Zasada zbawienia była bardzo prosta: niewinny stał się winnym po to, żeby winni mogli stać się niewinni.
Chrystus - nowy Adam, obraz Boga niewidzialnego jest człowiekiem doskonałym który przywrócił senom Adama podobieństwo Boże, zniekształcone od czasów pierwszego grzechu. Jezus jest słowem wcielonym osobą jedyną i niepodzielną. Chrystus nie jest nikim innym jak Jezusem z Nazaretu, ten zaś jest synem Bożym Słowem Bożym, które stało się człowiekiem dla naszego zbawienia i dla zbawienia wszystkich.
Ludzie zatem mogą wejść w komunię z Bogiem tylko i wyłącznie za pośrednictwem Chrystusa, pod działaniem Ducha świętego.
Należy więc stanowczo wyznać jako niezmienną naukę wiary kościoła prawdę o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym, Panu, jedynym Zbawicielu, który przez wydarzenia swojego wcielenia, śmierci i zmartwychwstania doprowadził do końca historia zbawienia, mającą w nim swoją pełnię i centrum.
Powszechna wola zbawcza Boga Trójjedynego została ofiarowana i spełniona raz na zawsze w tajemnicy wcielenia, śmierci i zmartwychwstania Syna Bożego.
Jezus Chrystus, Słowo Boże przez które wszystko się stało, samo stało się ciałem po to aby człowiek doskonały zbawił wszystkich i wszystko w Sobie złączył.
Dlatego też nieprawdą jest jakoby inne religie prowadziły do Boga tak samo jak ja prowadzi chrześcijaństwo. Nie ma innej prawdy niż ta, która została objawiona w Jezusie i nigdy już nie będzie żadnego innego objawienia które by ujawniło coś nowego, czego nie powiedziałby i objawił nam Bóg przez Jezusa i w Jezusie.
Najgłębsza zaś prawda o Bogu i o zbawieniu człowieka jaśnieje nam przez objawienie w Osobie Chrystusa, który jest zarazem pośrednikiem i pełnią całego Objawienia.

Jezus - Król i władca całego wszechświata

Zarówno Ezechiel jaki Daniel w swoich wizja widzieli człowieka na tronie w niebie - musiało to być dla nich sporym zaskoczeniem, kiedy zobaczyli niebo i Boży tron, a na nim zasiadał człowiek! Daniel zobaczył, że to człowiek ma autorytet i władzę od samego Boga nad wszystkimi narodami.
Ponad sklepieniem, które było nad ich głowami, było coś, o miało wygląd szafiru, a miało kształt tronu, a na nim jakby zarys postaci człowieka. (Ez 1:26)
Patrzałem w nocnych widzeniach: a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie. (Dn 7:13-14)
Zgodnie z Pismem, Jezus jest tym, który oczekuje teraz, aż Ojciec podda pod Jego stopy wszystkie narody, języki i ludy, aby nimi mógł w pełni rządzić po swoim przyjściu w chwale.
Żądaj ode Mnie, a dam Ci narody w dziedzictwo i w posiadanie Twoje krańce ziemi. Żelazną rózgą będziesz nimi rządzić i jak naczynie garncarza ich pokruszysz. (Ps 2:8)
Wyrocznia Boga dla Pana mego: Siądź po mojej prawicy, aż Twych wrogów położę jako podnóżek pod Twoje stopy. (Ps 110:1; Mt 22:44; Mk 12:36; Łk 20:42; Dz 2:34; Hbr 1:13)
Trzeba bowiem, ażeby królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół pod swoje stopy. Jako ostatni wróg, zostanie pokonana śmierć. Wszystko bowiem rzucił pod stopy Jego. Kiedy się mówi, że wszystko jest poddane, znaczy to, że z wyjątkiem Tego, który mu wszystko poddał. A gdy już wszystko zostanie Mu poddane, wtedy i sam Syn zostanie poddany Temu, który Synowi poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkich. (1 Kor 15:25-28)

Przypisy

1	Por. Sobór Ekumeniczny Watykański II, Konstytucja dogmatyczna Dei Verbum, 4