Kochać Boga całym swym umysłem

KOCHANIE BOGA CAŁYM NASZYM SERCEM WYMAGA KOCHANIA GO CAŁYM NASZYM UMYSŁEM

Bóg stworzył nas do miłości Jego w czterech sferach naszego życia, którymi są: nasze serce (uczucia) dusza (osobowość), umysł (myśli) i siły (zasoby), dlatego, że On kocha nas w ten sposób. Kochać Boga całym swym sercem możemy jedynie poprzez dążenie do tego, by kochać Go całym naszym umysłem, duszą i ze wszystkich sił w praktyczny sposób. Ta sesja definiuje pewną część tego, co oznacza kochać Boga całym swym umysłem
Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą. (Mk 12:30)
Kochanie Boga całym naszym umysłem zawiera medytowanie Jego Słowa wołając jednocześnie do Boga o ducha objawienia Jego serca i Jego dróg, w taki sposób, byśmy mogli chodzić w coraz większej zgodzie z tym, Kim Bóg jest i jak On widzi nas i prowadzi nas. Kochanie Boga obejmuje wybory: by zapomnieć lub by pamiętać. To wymaga procesu, któremu musimy się poddać poprzez ciągłe i celowe (intencjonalne) karmienie naszego umysłu Prawdą
…to jedno [czynię]: zapominając o tym, co za mną, a wytężając siły ku temu, co przede mną. (Flp 3:13)
Wy zaś, umiłowani, przypomnijcie sobie te słowa, które były zapowiedziane przez Apostołów Pana naszego Jezusa Chrystusa. (Jud 17)
I poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli. (J 8:32)
Serce Pawła ożyło miłosną fascynacją do Boga poprzez rozmyślanie o Jezusie i Jego planach
O głębokości bogactw, mądrości i wiedzy Boga! Jakże niezbadane są Jego wyroki i nie do wyśledzenia Jego drogi! (Rz 11:33)
Mojżesz wołał do Boga, by ujrzeć Bożą chwałę aby móc zrozumieć Jego i Jego drogi (Wj 33:13)
I rzekł Mojżesz: Spraw, abym ujrzał Twoją chwałę. (Wj 33:18)
Drogi swoje objawił Mojżeszowi, dzieła swoje synom Izraela. (Ps 103:7)
Kiedy my szukamy objawienia Boga jak ktoś, kto poszukuje ukrytych skarbów, odnajdujemy w Nim rozkosz.
Jeśli, synu… ku mądrości nachylisz swe ucho, ku roztropności nakłonisz swe serce, tak, jeśli wezwiesz rozsądek, przywołasz donośnie rozwagę, jeśli szukać jej poczniesz jak srebra i pożądać jej będziesz jak skarbów - to bojaźń Pańską zrozumiesz, osiągniesz znajomość Boga. (Prz 2:1-5)
…nie zaprzestaję dziękczynienia, wspominając was w moich modlitwach. Proszę w nich, aby Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznaniu Jego samego. (Ef 1:16-17)
Nastawienie naszego umysłu na miłowanie Boga zakłada odsunięcie błędnych postaw, które zmniejszają naszą miłość, takich jak: wstyd, zgorzknienie, pożądliwość, niewdzięczność, wypełnianie umysłu rzeczami dalekimi od prawdy.
Ci bowiem, którzy żyją według ciała, dążą do tego, czego chce ciało; ci zaś, którzy żyją według Ducha - do tego, czego chce Duch. (Rz 8:5)
Dążcie (nastawcie swój umysł) do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi. (Kol 3:2)

ZROZUMIENIE BEZMIARU I MOCY LUDZKIEGO UMYSŁU

Bóg stworzył nas na swój obraz i podobieństwo (Rdz 1:26). Jeden z aspektów tego jest widoczny w bezmiarze ludzkiego umysłu, który będzie się ujawniać z upływem wieczności. To jest jak tajemniczy wewnętrzny wszechświat z pamięcią mocniejszą niż komputer z trylionami gigabajtów.
Językiem naszego umysłu są obrazy. To jest wewnętrzny ekran filmowy, który wypełnia nas obrazami. Nasza pamięć jest ogromnym zbiornikiem przechowującym nieskończoną ilość fotografii. Wyobraźnia została nam dana przez Boga byśmy mogli unaocznić sobie Jego prawdę i współdziałać z Nim w głęboki i ciągły sposób poprzez wieczność.
Jesteśmy nieustannie w filmie i w toczącej się konwersacji wewnątrz naszego umysłu. Pan stworzył nas w ten sposób dla nieprzerwanego dialogu z Nim. Tak dużo naszego życia przeżywane jest w naszych umysłach, ponieważ nie możemy nigdy go wyłączyć. Jest to rzeczywistość i strumień naszego życia. Kiedy nasze ciało śpi, nasz umysł pozostaje aktywny, śniąc w czasie nocy.
Nasz umysł definiuje znacznie to, kim jesteśmy i to, jak kochamy. Możemy wyrażać siebie na wiele sposobów, ale wciąż tylko niewielki procent tego, co myślimy może być wyrażone i znane.
Dzięki temu, że Jezus daje nam Ducha Świętego możemy w ponad naturalny sposób wymazać błędne filmy i zastąpić je nowymi, które przynoszą nam życie i pokój.
Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się (emocjonalnie) przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu przyjemne i co doskonałe. (Rz 12:2)
…zbawił nas przez obmycie odradzające i odnawiające w Duchu Świętym. (Tt 3:5)
…abyście już nie postępowali tak, jak postępują poganie, z ich próżnym myśleniem, umysłem pogrążeni w mroku… obcy dla życia Bożego, na skutek tkwiącej w nich niewiedzy, na skutek zatwardziałości serca. …Odnawiać się duchem w waszym myśleniu. (Ef 4:17-23)
Kochanie Boga całym umysłem jest ponadnaturalną zdolnością. Przez medytację, możemy przejąć władze naszego umysłu i napisać scenariusz filmu, który wciąż oglądamy. Nie możemy zamknąć obrazów w naszym umyśle, ale możemy je przekierować.
Kiedy nasz umysł jest odnowiony, Duch Święty uwalnia ponadnaturalną aktywność w naszym umyśle nazywaną życiem i pokojem. Jezus staje się naszą pierwszą myślą – naszym świętym snem na jawie, marzeniem, naszą słodką ucieczką od pożądliwości, dumy i strachu, kiedy zwracamy się w kierunku jego piękna i miłości. Jezus pragnie być naszym miejscem odpocznienia lub bramą wejściową – pierwszą rzeczą, o której myślimy kiedy bierzemy głęboki oddech, lub kiedy pozostajemy sami.
Dążność bowiem ciała prowadzi do śmierci, dążność zaś Ducha - do życia i pokoju. (Rz 8:6)
Szukanie miłości Boga całym umysł jest chwalebne. Jeżeli umysł nie jest jednak zaangażowany w kochanie Boga, lecz tylko w napełnienia się "prawdą, wtedy ta ogromna moc i przestrzeń jest bardzo niebezpieczna dla nas.
Tyle czasu jest marnowanego w naszych umysłach. To jest tragiczne, jak wiele godzin przeciętna osoba traci marząc o rzeczach nie osadzonych na prawdzie.

POZNANIE PRAWDY A MIŁOŚĆ DO BOGA – BLISKI ZWIĄZEK

Kochanie Boga całym umysłem oznacza poświęcanie czasu, by napełniać nasz umysł Słowem Bożym i zgodę na biblijne paradygmaty dotyczące Boga. To wymaga odrzucenia kłamstw na temat Jezusa i prawdy oraz nie przyjmowanie niczego, co w naszych umysłach zmniejsza miłość do Jezusa i gasi Ducha.
…i wszelką wyniosłość przeciwną poznaniu Boga i wszelki umysł poddajemy w posłuszeństwo Chrystusowe. (2 Kor 10:5)
Zgoda z Bogiem jest sposobem, w który Duch budzi w nas miłość. Ten, który wie więcej o miłości Boga kocha Go bardziej. Poznanie prawdy i kochanie Boga są ściśle ze sobą związane. Miłość sama w sobie jest głębokim rodzajem wiedzy. Kochanie Boga jest ciągle odnawiane przez odkrywanie prawdy głębiej i głębiej. Jezus jest prawdą, więc rozważanie prawdy jest istotne dla wszystkich, by mogli wzrastać w świetle (miłości).
Nasze myśli są paliwem, z którego powstaje nasza miłość lub cierpienie. Prawda wzbudza silne emocje miłości dla Boga w nas poprzez trwanie w byciu rozpalonym przez Ducha Świętego. Myślenie poddaje i otwiera nasze emocje na ponadnaturalne działanie, albo Boga albo demonów.
To, co wkładamy do naszego umysłu i to, co robimy w naszej aktywności formuje naszą pamięć. Zarówno Duch Święty jak i demony używają naszej pamięci, by kształtować nasze pragnienia i emocjonalny wizerunek. I dobro i zło zaczyna się od myśli. Złe myślenie separuje nas od Ducha a dobre myślenie jednoczy nas.
Kiedy myślimy o tym, co Duch myśli, wtedy miłość jest wzbudzana w nas i sprawia, że nasze emocje ożywają w świętych pragnieniach. Duch Święty używa pamięci by wzbudzić słodycz Boga w nas.

KOCHANIE BOGA CAŁYM NASZYM UMYSŁEM: SPOJRZENIE NA PRZESZŁOŚĆ ZGODNIE Z PRAWDĄ

Nasza zdolność do kochania Boga jest związana z tym, jak my widzimy naszą przeszłość (negatywnie czy pozytywnie). Negatywne doświadczenia pozostawiają wielu w zgorzknieniu i nie prawdziwym przekonaniu na temat Boga i ich samych.
Wnikliwie odkryta prawda na temat dobroci Boga w naszej przeszłości uwalnia wdzięczność, która jest fundamentem miłości do Boga. To jak odczuwamy jest ściśle związane z tym, jak spostrzegamy swoją przeszłość. To może zarówno zamykać jak i otwierać nasze serca na przyjmowanie miłości od Boga i jej odwzajemnienie.
Nasza zdolność do kochania jest kształtowana przez myślenie o przeszłości. Wielu jest więzionych i kontrolowanych przez ich przeszłość. Duch Święty chce odkryć miejsca, w których zostaliśmy przykuci do naszej przeszłości przez zgorzknienie, wstyd, błędne widzenie Boga (to subtelnie oskarża Go). Duch Święty pragnie odkrywać, gdzie poprzez kłamstwa źle zinterpretowaliśmy kryzysowe wydarzenia i rozczarowania.
Nasze myślenie o przeszłości może oddziaływać na nas pozytywnie jeśli pamiętamy prawdę o dobroci Boga względem nas w przebaczaniu, uwalnianiu i zaopatrywaniu nas. To rodzi wdzięczność.
To, co Bóg zrobił w przeszłości daje nam wejrzenie i wiarę w to, co On zrobi w naszej przyszłości.
Na dawne dni sobie wspomnij. Rozważajcie lata poprzednich pokoleń. Zapytaj ojca, by ci oznajmił, i twoich starców, niech ci powiedzą. (Wj 32:7)
Gdzie jest przeszłość? Ona istnieje w naszych umysłach. Nic negatywnego nie jest zapomniane tak po prostu. To musi być wyznane, przebaczone i uzdrowione jeśli pozostawia negatywną moc nad nami.
Tron sędziowski Chrystusa dotyczy ocenienia przeszłości.
…Ten, którego dzieło wzniesione na fundamencie (Chrystusie) przetrwa, otrzyma zapłatę; ten zaś, którego dzieło spłonie, poniesie szkodę: sam wprawdzie ocaleje, lecz tak jakby przez ogień. (1 Kor 3:11-15)
Ponad 99.9 procent naszego życia jest w naszej przeszłości w formie decyzji, które podjęliśmy by kochać Boga i Jego odpowiedzi na nie. To nie jest tylko prawdą teraz, ale nasze decyzje w wieczności będą ciągle kształtowały to, kim będziemy w Bogu w danej chwili wieczności. Zatem częścią kochania Boga będzie zawsze to, jak odnosimy się do naszej przeszłości.
Planem Szatana jest by spowodować, by negatywne wydarzenia naszej przeszłości Trwały ożywione w naszej pamięci jako destrukcyjne siły a pozytywne, związane z bożą dobrocią by były zapomniane. Przeszłość nie jest tylko pełną cierpienia przeszłością jeśli żywa pozostaje w naszych umysłach w sposób przeciwny do umysłu Chrystusowego.
W przypadku naszego grzechu, proces uwalniania od przeszłości wymaga wyznania go i deklaracji zwalczenia go poprzez skruchę. Co było by gdyby Adam wyznał swój grzech zamiast zrzucać odpowiedzialność na Ewę, co gdyby Ewa zaakceptowała jej rolę w popełnieniu grzechu i nie zrzuciła winy na Szatana (Rdz 3:1-7)? Mogłaby się potoczyć inaczej sprawa Kaina.
Musimy kłaść nacisk na utrzymanie prawdy o przyjęciu darmowego przebaczenia i miłości Boga.
…bo oskarżyciel… został strącony, ten, co dniem i nocą oskarża ich przed Bogiem naszym. A oni zwyciężyli dzięki krwi Baranka i dzięki słowu swojego świadectwa i nie umiłowali dusz swych - aż do śmierci. (Ap 12:10-11)
Nie możemy tak po prostu zapomnieć przeszłości, gdyż przeszłość przemawia. Musimy przezwyciężyć ją prawdą. Ona wciąż szuka zadośćuczynienia. Szatan używa scen z naszej przeszłości by oskarżać nas połowicznymi prawdami. Jego jedynym gruntem do oskarżenia są niewyznane grzechy. Nasze więzienie jest zbudowane z rzeczy z naszej przeszłości. Materiał konstrukcyjny naszego więzienia, w którym Szatan chce byśmy trwali, to upadki i zgorzknienie.
Oskarżenia pochodzące z przeszłości muszą być uciszone przez poddanie ich pod dzieło Jezusa na krzyżu. Wielu zamyka swoje oczy i żyje w muzeum i wiezieniu swoich przeszłych upadków i błędów.
W przypadku gdy byliśmy źle potraktowani lub znosiliśmy upokorzenia, musimy interpretować je według prawdy, tak jak jest to widziane oczami Chrystusa. Obrażenie się wynikające z rozczarowania może paraliżować nasze duchowe życie, powodując, że rzucamy odpowiedzialność i oskarżamy innych, którzy utrudniają naszą drogę z Bogiem. Przeszłość atakuje nasze zaufanie, a co za tym idzie miłość do Boga i przeznaczenie w Nim. Musimy stawić czoła rozczarowaniom w boży sposób, by móc w wolności wzrastać w miłości do Niego.
Musimy powierzyć naszych nieprzyjaciół w ręce mocy Jezusa i jego mądrości i miłującego prowadzenia.
W ręce Twoje powierzam ducha mojego: Ty mnie wybawiłeś, Panie, Boże wierny! (Ps 31:6)
On, gdy Mu złorzeczono, nie złorzeczył, gdy cierpiał, nie groził, ale oddawał się Temu (Ojcu), który sądzi sprawiedliwie. (1 P 2:23)
Umiłowani, nie wymierzajcie sami sobie sprawiedliwości…Do Mnie należy pomsta. Ja wymierzę zapłatę - mówi Pan - ale: Jeżeli nieprzyjaciel twój cierpi głód - nakarm go. (Rz 12:19)

KOCHANIE BOGA CAŁYM NASZYM UMYSŁEM: SPOJRZENIE NA PRZYSZŁOŚĆ ZGODNIE Z PRAWDĄ

To, czy kochamy Jezusa dzisiaj jest związane z właściwym myśleniem na temat przyszłości. To, w co wierzymy na temat naszej przyszłości oraz zobowiązania, które czynimy w związku z tym, wpływa dynamicznie na naszą zdolność kochania Boga.
(Jeruzalem) nie pamiętało o swojej przyszłości i tak haniebnie upadło (Lm 1:9)
Żyjemy nie dbając o nasz czas kiedy nie mamy wyraźnego obrazu tego, czym chcemy być w przyszłości. Bez wizji czy klarownego życiowego planu, ludzie giną lub żyją w ograniczony sposób w ich czasie.
Gdzie nie ma objawienia [życiowej wizji], tam lud się rozprzęga. (Prz 29:18)
Gdy nie ma widzenia, naród się psuje, szczęśliwy, kto Prawa przestrzega. (Prz 29:18)
Nasze zobowiązania definiują to, kim jesteśmy. Przechodzimy kryzys tożsamości nie mając klarownie zdefiniowanych postanowień na przyszłość. Ludzie przyjmują dużo łatwiej dyscyplinę, kiedy mają jasną wizję, jaka ich przyszłość może być w Bogu. To, co myślimy o tym, gdzie zmierzamy, kształtuje nasze życie dzisiaj.
Nasza zdolność do kochania jest uzależniona od tego, gdzie byliśmy ale również od tego, gdzie zdążamy. Nadzieja jest zakotwiczeniem w przyszłości. To, do czego zobowiązujemy się robić w przyszłości, będzie wpływało na to, kim jesteśmy teraz. Viktor Frankl (1905-1997), psycholog, który przeżył hitlerowski obóz koncentracyjny, odrzucił teorię Freuda, przewartościowującą znaczenie przeszłości jako głównej siły kształtującej nas. Po wojnie Frankl analizował tych, który przeżyli Holokaust, kategoryzując ich w dwie szerokie grupy: emocjonalnie stabilnych i nie stabilnych. Dominującym czynnikiem nie było to, czego doświadczyli w obozach koncentracyjnych, ale raczej to, w co wierzyli odnośnie swej przyszłości.
Nasza wizja przyszłości obejmuje ustawienie naszego umysłu na cele dla naszego duchowego rozwoju, nie tylko naszej przyszłej kariery lub służby. Ludzie z wizją rozwoju duchowego spędzają swój czas i pieniądze w inny sposób. Brak wizji dla naszego duchowego osiągania kaleczy nas w czasie teraźniejszym. Bycie ambiwalentnym wobec przyszłości zawiera negatywne wpływy prowadząc ludzi do pasywności i letargu.
Jakie są twoje cele na przyszłość dotyczące rozwoju duchowego? Niektórzy nie mają konkretnych celów. Innymi słowy, nie posiadają klarownej wizji w swych umysłach tego, kim oni są zdeterminowani być. Stephen Covey napisał, w książce Siedem nawyków wysoce efektywnych liderów: „Jednym nawykiem jest mieć jasną wizję końcowego produktu zanim zacznie się działać.”1
Do bycia kim w Bogu jesteśmy zdeterminowani? W co wierzysz odnośnie tego, kim możesz być duchowo? Kto jest przykładem z historii, w którym ty karmisz swój umysł by się inspirować? Paweł modlił się, żeby święci byli wypełnieni poznaniem bożej woli dla nich (Kol 1:9-10; 4:12; Ef 1:17-18) dlatego, że znał siłę wizji i zaangażowania w nią, dla ich przyszłości. Nasz specyficzny plan działania by osiągnąć te duchowe cele zawiera czas zanurzenia w Słowie Bożym i modlitwie z regularnym postem. Ja polecam czytanie dziesięciu rozdziałów NT dziennie(co daje całość NT w miesiąc), modlenie się w Duchu jedną godzinę dziennie i post dwa dni w tygodniu.

POWOŁANIE BY ZAPOMINAĆ I PAMIĘTAĆ: ZROZUMIENIE RÓWNOWAGI

Paweł uczy nas zarówno zapominać nasze przeszłe błędy, które prowadza do poczucia winy i skupiania się na przeszłości, jak również nasze zdolności, które mogą prowadzić nas do pychy i braku wdzięczności.
Jeśli ktoś inny mniema, że może ufność złożyć w ciele, to ja tym bardziej: w stosunku do Prawa - faryzeusz… co do sprawiedliwości legalnej - stałem się bez zarzutu… I owszem, nawet wszystko uznaję za stratę ze względu na najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa, Pana mojego. Dla Niego wyzułem się ze wszystkiego i uznaję to za śmieci, bylebym pozyskał Chrystusa i znalazł się w Nim - nie mając mojej sprawiedliwości… lecz Bożą… opartą na wierze - przez poznanie Jego: zarówno mocy Jego zmartwychwstania, jak i udziału w Jego cierpieniach - w nadziei, że upodabniając się do Jego śmierci, dojdę jakoś do pełnego powstania z martwych… to jedno [czynię]: zapominając o tym, co za mną, a wytężając siły ku temu, co przede mną, pędzę ku wyznaczonej mecie, ku nagrodzie, do jakiej Bóg wzywa w górę w Chrystusie Jezusie. (Flp 3:4-13)
Bóg przebacza nasze grzechy ze względu na krzyż. My musimy zapominać nasze upadki po wyznaniu ich i nie pozwolić by wstyd zrujnował naszą zdolność kochania Boga. Wina jest sensem odpowiedzialności, którą czujemy, gdy grzeszymy. Nie pozwól by poczucie winy zmieniło się we wstyd. Poczucie winy mówi nam, ze nasze działanie było złe. Wstyd mówi, że my jesteśmy źli.
A grzechów ich oraz ich nieprawości więcej już wspominać nie będę. (Hbr 10:17)
Jeżeli więc ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe… On to dla nas grzechem uczynił Tego, który nie znał grzechu, abyśmy się stali w Nim sprawiedliwością Bożą. (2 Kor 5:17-21)
Zapominamy o naszych wielkich (szlachetnych) poświęceniach, które mogły by skłonić nas do dumy lub przekonania, że zasługujemy na lepsze traktowanie ze strony Boga w naszej służbie czy okolicznościach, a w ten sposób podminowując naszą wdzięczność za Jego dobroć. Kiedyś byliśmy zgubieni i chodziliśmy w ciemności (Ef 2:1-12). Jezus wskazywał na niebezpieczeństwo związania z Nim na bazie tego, jak czujemy na jak dużo zasługujemy, w zamian za przyjęcie z wdzięcznością.
Kto z was, mając sługę, który orze… powie mu, gdy on wróci z pola: Pójdź i siądź do stołu? Czy nie powie mu raczej: Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi… a potem ty będziesz jadł i pił? Czy dziękuje słudze za to, że wykonał to, co mu polecono? Tak mówcie i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono: Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać. (Łk 17:7-10)
Powinniśmy pamiętać obietnice Boga do nas i Jego cudowne dzieła, które uczynił ze względu na nas.
Pamiętajcie o cudach, które On zdziałał, o Jego znakach i sądach ust Jego. (1 Krn 16:12)
Na dawne dni sobie wspomnij. Rozważajcie lata poprzednich pokoleń. Zapytaj ojca, by ci oznajmił, i twoich starców, niech ci powiedzą. (Pwt 32:7)
Niech dzięki czynią Panu za Jego miłosierdzie, za Jego cuda dla synów ludzkich. (Ps 107:8)

Przypisy

1	Stephen Covey, Seven Habits of Highly Effective Leaders (PUBLISHER’S CITY: PUBLISHER NAME, YEAR)