Jezus - Król narodów

Bóg oddał panowanie nad światem ludzkiej rasie

Bóg dał władzę i autorytet nad ziemią Adamowi jako reprezentantowi ludzkiej rasy na wieczność i odwołanie tej decyzji byłoby sprzeczne z Jego naturą - podważyłoby to Jego prawdomówność.
Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną; abyście panowali nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi. (Rdz 1:28)
Poprzez grzech pierworodny Adam odstąpił autorytet i władzę nad ziemią Szatanowi. To wtedy właśnie Szatan stał się władcą, bogiem tego świata - jak nazywa go św. Paweł.
…I rzekł diabeł do Niego: Tobie dam potęgę i wspaniałość tego wszystkiego, bo mnie są poddane i mogę je odstąpić, komu chcę. (Łk 4:6)
…dla niewiernych, których umysły zaślepił bóg tego świata, aby nie olśnił ich blask Ewangelii chwały Chrystusa, który jest obrazem Boga. (2 Kor 4:4)
Jezus - nazwany ostatnim Adamem (2 Kor 4:4) - przyszedł na ziemię i jako doskonały człowiek odebrał panowanie nad nią z powrotem od Szatana.
Zarówno Ezechiel jaki Daniel w swoich wizja widzieli człowieka na tronie w niebie - musiało to być dla nich sporym zaskoczeniem, kiedy zobaczyli niebo i Boży tron, a na nim zasiadał człowiek! Daniel zobaczył, że to człowiek ma autorytet i władzę od samego Boga nad wszystkimi narodami.
Ponad sklepieniem, które było nad ich głowami, było coś, o miało wygląd szafiru, a miało kształt tronu, a na nim jakby zarys postaci człowieka. (Ez 1:26)
Patrzałem w nocnych widzeniach: a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie. (Dn 7:13-14)
Ojciec Niebieski zdecydował, że Jezus, jako potomek Dawida dostanie władzę i autorytet nad wszystkimi narodami. Jest to autorytet nad wszystkimi rządami, własnościami, pieniędzmi, zasobami i ziemiami.
Żądaj ode Mnie, a dam Ci narody w dziedzictwo i w posiadanie Twoje krańce ziemi. Żelazną rózgą będziesz nimi rządzić i jak naczynie garncarza ich pokruszysz. (Ps 2:8)
…A w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna. Jego to ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez Niego też stworzył wszechświat. (Hbr 1:2)
Jezus jako człowiek zostanie rozpoznany przez wszystkich, jako prawowity Król i władca całej ziemi i wszystkiego, co na niej istnieje.
A Pan będzie królem nad całą ziemią. Wówczas Pan będzie jeden i jedno będzie Jego imię. (Za 14:9)
Ale panowanie Jezusa na tej ziemi będzie oparte tylko i wyłącznie na prawdzie, pokorze i sprawiedliwości, ponieważ On będzie sprawiedliwym władcą, który będzie posiadał wszelką mądrości, wszelką sprawiedliwość, wszelką dobroć i nigdy nie złamie żadnego prawa, które wcześniej nada. Jezus jest gwarantem tego, że pod Jego autorytetem i pod Jego rządami wszystko będzie prowadziło do zwiększenia miłości na ziemi i do tego że miłość zawsze będzie panowała we wszystkim.
Szczęśliwie wstąp na rydwan w obronie wiary, pokory i sprawiedliwości, a prawica twoja niech ci wskaże wielkie czyny! Strzały twoje są ostre - ludy poddają się tobie - trafiają w serce wrogów króla. Tron Twój, o Boże, trwa wiecznie, berło Twego królestwa - berło sprawiedliwe. Miłujesz sprawiedliwość, wstrętna ci nieprawość, dlatego Bóg, twój Bóg, namaścił ciebie olejkiem radości hojniej niż równych ci losem. (Ps 45:5-8)
Upodoba sobie w bojaźni Pańskiej. Nie będzie sądził z pozorów ni wyrokował według pogłosek; raczej rozsądzi biednych sprawiedliwie i pokornym w kraju wyda słuszny wyrok. Rózgą swoich ust uderzy gwałtownika, tchnieniem swoich warg uśmierci bezbożnego. Sprawiedliwość będzie mu pasem na biodrach, a wierność przepasaniem lędźwi. (Iz 11:3)
Oto mój Sługa, którego podtrzymuję. Wybrany mój, w którym mam upodobanie. Sprawiłem, że Duch mój na Nim spoczął; On przyniesie narodom Prawo. Nie będzie wołał ni podnosił głosu, nie da słyszeć krzyku swego na dworze. Nie złamie trzciny nadłamanej, nie zagasi knotka o nikłym płomyku. On niezachwianie przyniesie Prawo. Nie zniechęci się ani nie załamie, aż utrwali Prawo na ziemi, a Jego pouczenia wyczekują wyspy. (Iz 42:1-4)

Wielki dramat w Niebie: Jezus przyjmuje księgę (Ap 5:1-7)

Jan opisuje wieki dramat, jaki rozegrał się na jego oczach w niebie, który wskazuje na wyjątkową pozycję Jezusa i wywyższa Go w sposób najwyższy. Anioł poszukuje osoby, która byłaby gotowa i godna otworzyć księgę wyroków Bożych i otworzyć siedem pieczęci, które rozpoczynają ostateczny sąd nad ziemią.
I ujrzałem na prawej ręce Zasiadającego na tronie księgę zapisaną wewnątrz i na odwrocie zapieczętowaną na siedem pieczęci. I ujrzałem potężnego anioła, obwieszczającego głosem donośnym: Kto godzien jest otworzyć księgę i złamać jej pieczęcie? A nie mógł nikt - na niebie ani na ziemi, ani pod ziemią - otworzyć księgi ani na nią patrzeć. A ja bardzo płakałem, że nikt nie znalazł się godzien, by księgę otworzyć ani na nią patrzeć. I mówi do mnie jeden ze Starców: Przestań płakać: Oto zwyciężył Lew z pokolenia Judy, Odrośl Dawida, tak że otworzy księgę i siedem jej pieczęci. I ujrzałem między tronem z czworgiem Zwierząt a kręgiem Starców stojącego Baranka, jakby zabitego, a miał siedem rogów i siedmioro oczu, którymi jest siedem Duchów Boga wysłanych na całą ziemię. On poszedł, i z prawicy Zasiadającego na tronie wziął księgę. (Ap 5:1-7)
1. Księga - zapisane wyroki Boże dla ziemi, mające doprowadzić do jej oczyszczenia z grzechu i ustanowienia na niej Bożego porządku (Ap 20:4-6). Poprzez przyjęcie tej księgi, Jezus wyraża gotowość do podjęcia się tego zadania - oczyszczenia ziemi i rządzenia nią na zawsze.
2. Złamanie siedmiu pieczęci - Jezus rozpocznie wykonanie Bożego sądu nad ziemią - opisanego w Ap 6-19 - mającego doprowadzić do oczyszczenia jej z grzechu i nieprawości.
3. Anioł obwieszczający - zadaje pytanie, jaki człowiek jest godzien otworzyć księgę, kto jest na tyle sprawiedliwy, mądry, pokorny i prawy.
4. Jan widzi Lwa z rodu Judy, Odrośl Dawida - człowieka, który może to uczynić i otworzyć księgę.
Zarówno cztery żyjące istoty (aniołowie), jaki starsi (ludzie), jako reprezentanci rządu w niebie wyrażają swoje poparcie dla woli Ojca aby całe przywództwo nad ziemią oddać Jezusowi.
A kiedy wziął księgę, czworo Zwierząt i dwudziestu czterech Starców upadło przed Barankiem, każdy mając harfę i złote czasze pełne kadzideł, którymi są modlitwy świętych. I taką nową pieśń śpiewają: Godzien jesteś wziąć księgę i jej pieczęcie otworzyć, bo zostałeś zabity i nabyłeś Bogu krwią twoją ludzi z każdego pokolenia, języka, ludu i narodu, i uczyniłeś ich Bogu naszemu królestwem i kapłanami, a będą królować na ziemi. (Ap 5:8-10)
Jezus udowodnił swoje prawo do tego, żeby być ponad wszystkimi i władać całą ziemią kiedy stał się człowiekiem, uniżył samego Siebie, stał się człowiekiem i umarł za nas.
1. Jezus musiał stać się człowiekiem na zawsze - aby zakwalifikował się do tego żeby się poświęcić za ludzi.
2. Jezus musiał żyć doskonałą świętością - aby zakwalifikować się do przyjęcia na sobie Bożego gniewu na ludzi (2 Kor 5:21).
3. Jezus musiał żyć zależnym od namaszczenia Ducha świętego życiem - jako zwyczajny człowiek Jezus nigdy nie był mniejszy od Boga, ale po wcieleniu Jezus żył na ziemi tak jakby nie był nikim innym, jak tylko człowiekiem. Przez całe 33 lata swojego życia, każdy cud jakiego dokonał Jezus był wynikiem oczekiwania na działanie Ojca w modlitwie i w posłuszeństwie Duchowi Świętemu, który przez Niego działał (J 5:19).
Ojciec da Jezusowi nadzwyczajną przychylność w 7 sferach przywództwa na ziemią. Jezus przyjmie to wszystko od Ojca i władać będzie nad ziemią we wszystkich sferach życia.
I ujrzałem, i usłyszałem głos wielu aniołów dokoła tronu i Zwierząt, i Starców, a liczba ich była miriady miriad i tysiące tysięcy, mówiących głosem donośnym: Baranek zabity jest godzien wziąć potęgę i bogactwo, i mądrość, i moc, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo. (Ap 5:11-12)

Jezus - Król Królestwa Bożego

W rozmowie z Piłatem, Jezus wyraźnie dał do zrozumienia, że jest Królem Królestwa Bożego.
Odpowiedział Jezus: Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś królestwo moje nie jest stąd. Piłat zatem powiedział do Niego: A więc jesteś królem? ( Odpowiedział Jezus: ) Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu. (J 18:36-37)
Posłannictwo Kościoła polega na głoszeniu i krzewieniu Królestwa Bożego wśród wszystkich narodów i stanowi zalążek oraz zaczątek tego Królestwa na ziemi.
Kościół jest więc znakiem i narzędziem Królestwa powołanym do jego głoszenia i ustanowienia.
Kościół jest więc Królestwem Chrystusowym, już teraz obecnym w tajemnicy, a zatem stanowi jego zalążek i zaczątek. Królestwo Boże ma bowiem wymiar eschatologiczny: jest rzeczywistością obecną w czasie, która jednak zaistnieje w pełni dopiero wraz z końcem, czyli wypełnieniem się historii.
Nie można więc odłączyć Królestwa od Kościoła. Niewątpliwie Kościół nie jest celem samym w sobie, będąc przyporządkowany Królestwu Bożemu, którego jest zalążkiem, znakiem i narzędziem.
Nie można wykluczyć działania Chrystusa i Ducha poza widzialnymi granicami Kościoła. Dlatego należy także pamiętać, że Królestwo dotyczy wszystkich: ludzi społeczeństw i całego świata. Pracować dla Królestwa znaczy uznawać i popierać Boży dynamizm, który jest obecny w ludzkiej historii i ją przekształca. Budować Królestwo znaczy pracować na rzecz wyzwolenia od zła we wszelkich jego formach. Mówiąc krótko, Królestwo Boże jest wyrazem i urzeczywistnieniem zbawczego planu w całej jego pełni.

Jezus - Król Izraela

Bóg od samego początku chciał być jedynym władcą i Królem nad Izraelem. To był Jego plan, Jego zamysł.
A Pan rzekł do Samuela: Wysłuchaj głosu ludu we wszystkim, co mówi do ciebie, bo nie ciebie odrzucają, lecz Mnie odrzucają jako króla nad sobą. (1 Sm 8:7)
Już Archanioł Gabriel, który zwiastował Maryi narodzenie Jezusa powiedział, że będzie On Królem. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca. (Łk 1:31)
Sam Jezusa przyznaje się do tego, że jest Królem całego Izraela.
Jezusa zaś stawiono przed namiestnikiem. Namiestnik zadał Mu pytanie: Czy Ty jesteś królem żydowskim? Jezus odpowiedział: Tak, Ja nim jestem. (Mt 27:11)
Piłat zapytał Go: Czy Ty jesteś królem żydowskim? Odpowiedział mu: Tak, Ja nim jestem. (Mk 15:2)
Piłat zapytał Go: Czy Ty jesteś Królem żydowskim? Jezus odpowiedział mu: Tak, Ja Nim jestem. (Łk 23:3)
Także inni potwierdzają fakt, że całe życie i nauczanie Jezusa świadczyło o tym, że zachowywał się On i głosił, że jest Królem
…Jeśli Ty jesteś królem żydowskim, wybaw sam siebie. (Łk 23:37) Odpowiedział Mu Natanael: Rabbi, Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś Królem Izraela! (J 1:49)
A oni krzyczeli: Precz! Precz! Ukrzyżuj Go! Piłat rzekł do nich: Czyż króla waszego mam ukrzyżować? Odpowiedzieli arcykapłani: Poza Cezarem nie mamy króla. (J 19:15)

Historia Izraela - królowie

Historia Izraela pokazuje nam plany i zamysły Boga co do panowania jednego człowieka - potomka Dawida, na tronie po wsze czasy i nad całą ziemią.
Gdy Bóg wyprowadził Izraelitów z Egiptu, Jego zamiarem było, aby On sam był Królem nad Izraelem. Niemniej, przewidział taką sytuację, że Izrael zapragnie być jak inne narody i wybrać sobie króla - człowieka.
Gdy wejdziesz do kraju, który ci daje Pan, Bóg twój, gdy go posiądziesz i w nim zamieszkasz, jeśli powiesz sobie: Chcę ustanowić króla nad sobą, jak mają wszystkie okoliczne narody, tego tylko ustanowisz królem, kogo sobie Pan, Bóg twój, wybierze spośród twych braci - tego uczynisz królem. Nie możesz ogłosić królem nad sobą kogoś obcego, kto nie byłby twoim bratem. Tylko nie będzie on nabywał wielu koni i nie zaprowadzi ludu do Egiptu, aby mieć wiele koni. Powiedział bowiem wam Pan: Tą drogą nigdy wracać nie będziecie. Nie będzie miał zbyt wielu żon, aby nie odwróciło się jego serce. Nie będzie gromadził wielkiej ilości srebra i złota. Gdy zasiądzie na królewskim swym tronie, sporządzi sobie na zwoju odpis tego Prawa z tekstu kapłanów-lewitów. Będzie go miał przy sobie i będzie go czytał po wszystkie dni swego życia, aby się nauczył czcić Pana, Boga swego, strzegąc wszystkich słów tego Prawa i stosując jego postanowienia, by uniknąć wynoszenia się nad swych braci i zbaczania od przykazań na prawo czy też na lewo, aby długo królował on i synowie jego w Izraelu. (Pwt 17:14)
Początkowo władcami Izraela byli wybrani ludzie, którzy jednak nie nazywali siebie królami. Potem nastał czas sędziów i proroków, którzy prowadzili Izrael i wykonywali Boże wyroki w Izraelu.
W owych dniach nie było króla w Izraelu. Każdy czynił to, co było słuszne w jego oczach. (Sdz 21:25)
W końcu Izrael zapragnął mieć nad sobą króla - stało się to za czasów Samuela.
Odezwali się do niego: Oto ty się zestarzałeś, a synowie twoi nie postępują twoimi drogami: ustanów raczej nad nami króla, aby nami rządził, tak jak to jest u innych narodów. Nie podobało się Samuelowi to, że mówili: Daj nam króla, aby nami rządził. Modlił się więc Samuel do Pana. A Pan rzekł do Samuela: Wysłuchaj głosu ludu we wszystkim, co mówi do ciebie, bo nie ciebie odrzucają, lecz Mnie odrzucają jako króla nad sobą. Podobnie jak postępowali od dnia, w którym ich wyprowadziłem z Egiptu, aż do dnia dzisiejszego, porzucając Mnie i służąc innym bogom, tak postępują i z tobą. Teraz jednak wysłuchaj ich głosu, tylko wyraźnie ich ostrzeż i oznajmij im prawo króla, który ma nad nimi panować. I powtórzył Samuel wszystkie słowa Pana ludowi, który od niego zażądał króla. Mówił: Oto jest prawo króla mającego nad wami panować: Synów waszych będzie on brał do swego rydwanu i swych koni, aby biegali przed jego rydwanem. I uczyni ich tysiącznikami, pięćdziesiątnikami, robotnikami na roli swojej i żniwiarzami. Przygotowywać też będą broń wojenną i zaprzęgi do rydwanów. Córki wasze zabierze do przyrządzania wonności oraz na kucharki i piekarki. Zabierze również najlepsze wasze ziemie uprawne, winnice i sady oliwkowe, a podaruje je swoim sługom. Zasiewy wasze i winnice obciąży dziesięciną i odda ją swoim dworzanom i sługom. Weźmie wam również waszych niewolników, niewolnice, waszych najlepszych młodzieńców i osły wasze i zatrudni pracą dla siebie. Nałoży dziesięcinę na trzodę waszą, wy zaś będziecie jego sługami. Będziecie sami narzekali na króla, którego sobie wybierzecie, ale Pan was wtedy nie wysłucha. Odrzucił lud radę Samuela i wołał: Nie, lecz król będzie nad nami, abyśmy byli jak wszystkie narody, aby nas sądził nasz król, aby nam przewodził i prowadził nasze wojny! Samuel wysłuchał wszystkich słów ludu i powtórzył je uszom Pana. A Pan rzekł do Samuela: Wysłuchaj ich żądania i ustanów im króla! Wtedy rzekł Samuel do mężów izraelskich: Niech każdy wróci do swego miasta. (1 Sam 8:5-22)

A Jezus przywołał ich do siebie i rzekł: Wiecie, że władcy narodów uciskają je, a wielcy dają im odczuć swą władzę. Nie tak będzie u was. Lecz kto by między wami chciał stać się wielkim, niech będzie waszym sługą. A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem waszym, na wzór Syna Człowieczego, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu. (Mt 20:25-28)

A Jezus przywołał ich do siebie i rzekł do nich: Wiecie, że ci, którzy uchodzą za władców narodów, uciskają je, a ich wielcy dają im odczuć swą władzę. (Mk 10:42)

Potem ujrzałem niebo otwarte: i oto - biały koń, a Ten, co na nim siedzi, zwany Wiernym i Prawdziwym, oto ze sprawiedliwością sądzi i walczy. Oczy Jego jak płomień ognia, a wiele diademów na Jego głowie. Ma wypisane imię, którego nikt nie zna prócz Niego. Odziany jest w szatę we krwi skąpaną, a imię Jego nazwano: Słowo Boga. A wojska, które są w niebie, towarzyszyły Mu na białych koniach - wszyscy odziani w biały, czysty bisior. A z Jego ust wychodzi ostry miecz, by nim uderzyć narody: On paść je będzie rózgą żelazną i On wyciska tłocznię wina zapalczywego gniewu wszechmocnego Boga. A na szacie i na biodrze swym ma wypisane imię: KRÓL KRÓLÓW PAN PANÓW. (Ap 19:11-16)