Izajasz 49:1-7

Rozważania Słowa BożegoIzajasz 49:1-7Domy Modlitwy,Słowo BożeDomy Modlitwy,Słowo BożeDomy Modlitwy,Słowo BożePL127Wrocław24Logo nauczaniaLogo Wrocław24100100ul. Piekarska 1654-067WrocławPL10/13/2021 10:36:51 AMSłowo Boże jest jak miecz, który nas przeszywa, jest lampą u naszych stóp, jest życiem i prawdą…

Ale Izajasz podaje nam jeszcze jedną prawdę o Słowie Bożym:
Słowo jest jak deszcz, który nawadnia ziemię - ono nawadnia nasze serca, dusze i ciała a kiedy wykona wszystko, co Bóg zamieżył - wraca do Niego!

Bóg kocha Swoje Słowo dlatego warto je studiować, rozważać a potem wypowiadać, lub wyśpiewywać - czyli oddawać Bogu, od którego wyszło…Okładka skryptuOkładka skryptu150200
Wyspy, posłuchajcie Mnie! Ludy najdalsze, uważajcie! Powołał Mnie Pan już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię.
Ostrym mieczem uczynił me usta, w cieniu swej ręki Mnie ukrył. Uczynił ze mnie strzałę zaostrzoną, utaił mnie w swoim kołczanie.
I rzekł mi: Tyś Sługą moim, Izraelu, w tobie się rozsławię.
Ja zaś mówiłem: Próżno się trudziłem, na darmo i na nic zużyłem me siły. Lecz moje prawo jest u Pana i moja nagroda u Boga mego.
Wsławiłem się w oczach Pana, Bóg mój stał się moją siłą. A teraz przemówił Pan, który mnie ukształtował od urodzenia na swego Sługę, bym nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził Mu Izraela.
A mówił: To zbyt mało, iż jesteś Mi Sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela! Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi.
Tak mówi Pan, Odkupiciel Izraela, jego Święty, do wzgardzonego w swej osobie, do budzącego odrazę pogan, do niewolnika przemożnych: Królowie zobaczą cię i powstaną, książęta padną na twarz, przez wzgląd na Pana, który jest wierny, na Świętego Izraelowego.


  1. Wyspy, posłuchajcie Mnie! Ludy najdalsze, uważajcie:
      2. • Słuchajcie wszyscy, którzy jesteście daleko od Boga Ojca i od Chrystusa (Ps 34:12; Ps 49:2; Iz 1:2; Mt 15:10; Mk 9:7; Łk 9:35) • Słuchajcie ciemne, oddalone, pogańskie miejsca (Iz 1:10) • Słuchajcie wszystkie dalekie kraje! Słuchajcie kraje pogańskie, oddalone od Izraela (Iz 8:9; Iz 18:3) • Zwróćcie uwagę na to, co On mówi (Hi 8:8; Ps 34:12; Ps 49:2; Iz 1:2) • Spośród wielu głosów, które rozbrzmiewają wokoło, jest jeden szczególny, na którego mamy zwrócić uwagę (Iz 28:23; Iz 42:18):
        • Tylko On może nam dać uszy do słuchania, maść by namaścić oczy, by widziały: o Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów (Ap 3:13) o Radzę ci kupić u mnie… balsamu do namaszczenia twych oczu, byś widział (Ap 3:18)
      • Jezus, namaszczony przez Ojca, jest jedynym, którego należy słuchać:
        o To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie (Łk 9:38) o Dziś, jeśli głos Jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych (Hbr 4:7)
  1. Powołał Mnie Pan już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię:
      2. • Jezus – powołany przez Ojca • Przeznaczony i namaszczony od początku:
        o zanim powstał świat (J 1:1; Kol 1:17) o zanim został poczęty – zwiastowanie: Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca (Łk 1:31-33)
      • Ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca (J 1:18) • Jezus – przedwieczny – Jego włosy są białe jak wełna (Ap 1:14) • Pierworodny wobec każdego stworzenia (Kol 1:15) • Jezus – nazwany po imieniu od początku: Jezus Chrystus, Syn Człowieczy, Emanuel, Zbawiciel, Słowo Boże (Dz 8:37; 1 Kor 3:11; 1 Kor 8:6; Flp 2:11; Dn 7:13; Mt 8:20; Mk 10:45; J 13:31; Iz 7:16; Mt 1:23; J 4:42; Ap 19:13) • Naznaczony przez Boga dziedzicem wszechrzeczy (Hbr 1:2) • Nie uzurpował sobie nic – Bóg Go przeznaczył:
        o Zechciał bowiem Bóg, aby w Nim zamieszkała cała Pełnia (Kol 1:19) o A więc jesteś królem? Odpowiedział Jezus: Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu (J 18:37) o Teraz dusza moja doznała lęku i cóż mam powiedzieć? Ojcze, wybaw Mnie od tej godziny. Nie, właśnie dlatego przyszedłem na tę godzinę (J 12:27)
  2. Ostrym mieczem uczynił me usta, w cieniu swej ręki Mnie ukrył. Uczynił ze mnie strzałę zaostrzoną, utaił mnie w swoim kołczanie:
      3. • Jezus został przeznaczony i przygotowany na konkretny czas, wcześniej ukryty u Boga • Jezus – Słowo Boże – miecz obosieczny (Hbr 4:12):
        o z Jego ust wychodził miecz obosieczny, ostry (Ap 1:16) o nim uderzy narody: On paść je będzie rózgą żelazną (Ap 7:17; Ap 19:15) o On wyciska tłocznię wina zapalczywego gniewu wszechmocnego Boga (Ap 19:15)
      • Lecz Bóg strzałami w nich we wrogów godzi, nagle odnoszą rany (Ps 64:7) • Ostre strzały precyzyjnie trafiają w serca wrogów Boga (Ps 45:6) • Jezus chodząc po ziemi „ukrywał” się przed ludźmi nazywając się Synem Człowieczym – tylko dla niektórych znających pismo było jasnym, kim On jest (Mt 16:16-17; J 12:34; Łk 22:67; J 7:27; J 7:41; J 12:34; J 11:27) • Bóg – Król królów i Pan panów – przyszedł jako człowiek, obdarty ze swej chwały; Jego piękno i chwała, moc i potęga zostały ukryte, zasłonięte przed wzrokiem ludzkim:
        o Nie miał On wdzięku ani też blasku, aby na Niego popatrzeć, ani wyglądu, by się nam podobał (Iz 53:2) o On, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka (Flp 2:6-7)
      • Teraz też Jezus jest ukryty, aż do momentu, kiedy ujrzy Go każde oko i będą biadać nad tym, którego przebili (Ap 1:7)
  3. I rzekł mi: Tyś Sługą moim, Izraelu, w tobie się rozsławię:
      4. • Jezus nazwany został Izraelem: Odtąd nie będziesz się zwał Jakub, lecz Izrael, bo walczyłeś z Bogiem i z ludźmi, i zwyciężyłeś (Rdz 32:29) – zmagał się z Bogiem w potężny sposób, aby ludzkość mogła być zbawiona • Jezus – sługą:
        o On, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka (Flp 2:6-7) o Któż bowiem jest większy? Czy ten, kto siedzi za stołem, czy ten, kto służy? Czyż nie ten, kto siedzi za stołem? Otóż Ja jestem pośród was jak ten, kto służy (Łk 22:27) o Sługa Boga – zgładzony za nasze grzechy: Spodobało się Panu zmiażdżyć Go cierpieniem (Iż 53:10) o Bóg naszych ojców, Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba, wsławił Sługę swego, Jezusa, wy jednak wydaliście Go… (Dz 3:13) o Dla was w pierwszym rzędzie wskrzesił Bóg Sługę swego i posłał Go, aby błogosławił każdemu z was w odwracaniu się od grzechów (Dz 3:26)
      • Imię Boga Ojca zostało uwielbione w Jezusie - w czasie posługi na ziemi, w posłuszeństwie okazanym w śmierci na krzyżu, w Jego zmartwychwstaniu, i będzie uwielbione w czasie drugiego przyjścia:
        o Po jego wyjściu rzekł Jezus: Syn Człowieczy został teraz otoczony chwałą, a w Nim Bóg został chwałą otoczony (J 13:31) o A o cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię, aby Ojciec był otoczony chwałą w Synu (J 14:13) o On, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci - i to śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest PANEM – ku chwale Boga Ojca (Flp 1:6-11)
  4. Ja zaś mówiłem: Próżno się trudziłem, na darmo i na nic zużyłem me siły. Lecz moje prawo jest u Pana i moja nagroda u Boga mego:
      5. • Dlaczego Jezus trudził się na próżno?:
        o Naród, do którego przyszedł – odrzucił Go (Oz 8:3; J 11:50; Dz 2:36; Dz 4:10) o W oczach ludzkich nie osiągnął nic szczególnego; Jego 33 letnie życie zakończyło się haniebną śmiercią (Ga 3:13; Flp 2:8) o Wzgardzony i odepchnięty przez ludzi, Mąż boleści, oswojony z cierpieniem, jak ktoś, przed kim się twarze zakrywa, wzgardzony tak, iż mieliśmy Go za nic (Iz 53:3) o Miasto do którego przyszedł – nie poznało czasu swego nawiedzenia: Gdy był już blisko, na widok miasta zapłakał nad nim i rzekł: O gdybyś i ty poznało w ten dzień to, co służy pokojowi. Ale teraz zostało to zakryte przed twoimi oczami. Bo przyjdą na ciebie dni, gdy twoi nieprzyjaciele otoczą cię wałem, oblegną cię i ścisną zewsząd. Powalą na ziemię ciebie i twoje dzieci z tobą i nie zostawią w tobie kamienia na kamieniu za to, żeś nie rozpoznało czasu twojego nawiedzenia (Łk 19:41-44) o Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy! Bo podobni jesteście do grobów pobielanych, które z zewnątrz wyglądają pięknie, lecz wewnątrz pełne są kości trupich i wszelkiego plugastwa. Tak i wy z zewnątrz wydajecie się ludziom sprawiedliwi, lecz wewnątrz pełni jesteście obłudy i nieprawości. Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy! Bo budujecie groby prorokom i zdobicie grobowce sprawiedliwych… (Mt 23:27-29)
      • Nagroda, którą ma u Boga:
        o mówiących głosem donośnym: Baranek zabity jest godzien wziąć potęgę i bogactwo, i mądrość, i moc, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo. A wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i pod ziemią, i na morzu, i wszystko, co w nich przebywa, usłyszałem, jak mówiło: Zasiadającemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc, na wieki wieków (Ap 5:12-13) o Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest PANEM - ku chwale Boga Ojca (Flp 2:9) o Ogłoszę postanowienie Pana: Powiedział do mnie: Tyś Synem moim, Ja Ciebie dziś zrodziłem. Żądaj ode Mnie, a dam Ci narody w dziedzictwo i w posiadanie Twoje krańce ziemi (Ps 2:7-8)
  5. Wsławiłem się w oczach Pana, Bóg mój stał się moją siłą. A teraz przemówił Pan, który mnie ukształtował od urodzenia na swego Sługę, bym nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził Mu Izraela:
      6. • Zostało to zaplanowane od początku – od momentu, kiedy Jezus znajdował się w łonie Ojca • Jezus został wezwany do tego, aby zgromadzić dla Boga Izraela:
        o Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów (Mt 1:21) o Ujął się za sługą swym, Izraelem, pomny na miłosierdzie swoje, które obiecał naszym ojcom, Abrahamowi i potomstwu jego na wieki (Łk 1:54-26) o Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego. Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela (Mt 10:5-6) o Jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela... Niedobrze jest zabrać chleb dzieciom i rzucać psom (Mt 15:24-26)
  6. A mówił: To zbyt mało, iż jesteś Mi Sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela! Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi:
      7. • Jezus został najpierw posłany do owiec, które zgubiły się z domu Izraela. Po Jego śmierci ewangelia rozprzestrzeniła się również do pogan (Mt 15:24; Dz 11:18; Dz 18:6) • Upodobało się Bogu zbawić nie tylko Izraela (Łk 3:6; Dz 2:17; 1 Tm 2:4) • Uczynił Jezusa światłem dla narodów; w Nowym Jeruzalem Jezus jest lampą dla narodów: I odtąd już nocy nie będzie. A nie potrzeba im światła lampy i światła słońca, bo Pan Bóg będzie świecił nad nimi i będą królować na wieki wieków (Ap 22:5) • Jezus odkupił dla Boga ludzi z krańców ziemi: I taką nową pieśń śpiewają: Godzien jesteś wziąć księgę i jej pieczęcie otworzyć, bo zostałeś zabity i nabyłeś Bogu krwią twoją ludzi z każdego pokolenia, języka, ludu i narodu, i uczyniłeś ich Bogu naszemu królestwem i kapłanami, a będą królować na ziemi (Ap 5: 9-10)
  7. Tak mówi Pan, Odkupiciel Izraela, jego Święty, do wzgardzonego w swej osobie, do budzącego odrazę pogan, do niewolnika przemożnych: Królowie zobaczą cię i powstaną, książęta padną na twarz, przez wzgląd na Pana, który jest wierny, na Świętego Izraelowego:
      8. • Ponownie pojawia się obraz Jezusa – sługi (niewolnik przemożnych), ale jak potężnie wynagrodzonego przez Pana (Mk 10:45; Flp 2:6-8) • Ten, który został wzgardzony i odepchnięty przez ludzi – wielce wywyższony przez Boga Ojca (Iz 53:3; Rz 8:34; Rz 14:11; Flp 2:10) • Nagroda, którą ma u Boga:
        o Baranek zabity jest godzien wziąć potęgę i bogactwo, i mądrość, i moc, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo. A wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i pod ziemią, i na morzu, i wszystko, co w nich przebywa, usłyszałem, jak mówiło: Zasiadającemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc, na wieki wieków (Ap 5:12-13) o Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest PANEM - ku chwale Boga Ojca (Flp 2:9) o Ogłoszę postanowienie Pana: Powiedział do mnie: Tyś Synem moim, Ja Ciebie dziś zrodziłem. Żądaj ode Mnie, a dam Ci narody w dziedzictwo i w posiadanie Twoje krańce ziemi (Ps 2:7-8)