Gezer (hebr. תל גזר) – starożytne miasto zamieszkane już we wczesnej epoce brązu, na co wskazuje znaleziona ceramika. Miasto wspomniane jest w listach z Amarnar i leży w połowie drogi między Jerozolimą a Jaffą, w środkowej części Izraela.

Historia miasta
Jak wiele innych miast Kanaanu zostało podbite przez Jozuego. Chociaż okoliczna ziemia została podbita, to nie wygnano, ani nie wybito mieszkańców Gezer:
"Ale nie mogli oni wypędzić Kananejczyków, zamieszkujących Gezer, i Kananejczycy pozostali pośród Efraima aż po dzień dzisiejszy, jako robotnicy pracujący przymusowo." (Joz 16:10)


Później miasto kontrolują Filistyni, a w X w.p.n.e. zostaje zdobyte przez Egipt, a wszyscy jego mieszkańców, zostają wymordowani.
Miasto dostaje w wianie nowa żona Salomona, córka faraona i znowu jest Gezer jedną z fortec Izraela:
"Jednak Hiram dostarczył królowi sto dwadzieścia talentów złota. To było funduszem robót przymusowych, które król Salomon podjął celem budowy świątyni Pańskiej, swego pałacu Millo, murów jerozolimskich, Chasor, Megiddo i Gezer. Faraon, król egipski, niegdyś nadciągnął i zdobywszy Gezer spalił je, a Kananejczyków zamieszkujących to miasto wytępił. Później dał je w posagu swej córce, żonie Salomona. Salomon zaś zbudował Gezer i dolne Bet-Choron." (1 Krl 9:14-17)

Miasto leżało na szlaku łączącym Jerycho, Jerozolimę i wybrzeże śródziemnomorskie. Jego ruiny skrywał Tell el-Jezer. Po arabsku, to Dżeser, wymawiane po hebrajsku Gezer.

Archeologia
Miasto wybudowano na wysoko położonym wzgórzu (Tel Gezer). Było dodatkowo wzmocnione stokiem bojowym. W późniejszych czasach, być może za panowania Salomona, wzniesiono kazamatowe mury obronne z trójdzielną bramą. Podczas prac archeologicznych odkryto około dwunastu monolitów (macewa, l. mn. macewot), wkopanych w ziemię kamieni, czyli "świętych słupów". W Gezer zostały również znalezione pozostałości akweduktów doprowadzających wodę do miasta (datowane na ok. 1900 p.n.e.). W roku 1908 znaleziono wapienną tabliczkę zapisaną pismem starohebrajskim, przypuszczalnie z X w. p.n.e., tzw. Kalendarz z Gezer (proste zestawienie prac rolnych). Prymitywność i niedbałość pisma wskazuje, że mogło to być ćwiczenie ucznia.