Anna Kamieńska (ur. 12 kwietnia 1920 w Krasnymstawie, zm. 10 maja 1986 w Warszawie) – polska poetka, pisarka, tłumaczka i krytyk literacki; autorka książek dla dzieci i młodzieży. Przekładała m.in. z rosyjskiego, bułgarskiego, białoruskiego, słowackiego, serbsko-chorwackiego, łacińskiego oraz hebrajskiego. W jej dorobku znajduje się blisko 100 książek.
Pierwsze próby poetyckie podjęła w wieku około 14 lat. Debiutowała pod auspicjami Józefa Czechowicza w 1936 w "Płomyczku", na łamach którego wydrukowane zostały jej dwa wiersze. Za jej oficjalny debiut przyjmuje się publikację w "Odrodzeniu" w 1944. Od 1937 uczyła się w Liceum Pedagogicznym w Warszawie. W czasie okupacji hitlerowskiej przebywała w Lublinie i na podlubelskich wsiach, ucząc się na tajnych kompletach. Po uzyskaniu matury w działającym konspiracyjnie liceum humanistycznym w Lublinie, prowadziła samodzielne studia polonistyczne, zdając egzaminy na tajnym Uniwersytecie Warszawskim. Po wojnie studiowała filologię klasyczną – początkowo na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, a następnie na Uniwersytecie Łódzkim.
Podczas pracy zawodowej związana była z tygodnikiem kulturalnym "Wieś" (w latach 1946-1953 zatrudniona w redakcji na stałe), tygodnikiem "Nowa Kultura" (w 1950-1963 członek redakcji, w 1953-1957 redaktor działu poezji), miesięcznikiem "Twórczość" (od 1968 członek redakcji). W połowie lat 50. zaczęła także pisać utwory dla dzieci i młodzieży, które początkowo drukowała m.in. w "Płomyczku" i "Świerszczyku".
W 1948 roku wyszła za mąż za poetę i tłumacza Jana Śpiewaka, z którym miała dwóch synów: Jana Leona (1949-1988), dziennikarza ("Powściągliwość i Praca"), pisarza i działacza społecznego oraz Pawła. Kamieńska wspólnie z mężem tłumaczyli rosyjską poezję i dramaty oraz prowadzili liczne prace redakcyjne książek. W 1967 roku mąż zachorował na raka i zmarł 22 grudnia tego samego roku. Poetka bardzo przeżyła jego śmierć i wiele lat była w żałobie. W tym czasie przyjaźniła się z ks. Twardowskim, którego poznała w połowie lat 50. Wspólnie prowadzili rozważania na temat literatury, wiary, Boga i Ewangelii. Ks. Twardowski odegrał niewątpliwie istotną rolę w jej zainteresowaniu religią. Kamieńską pochłaniały sprawy wiary. Jeździła z wykładami do seminariów. Od 1975 r. uczestniczyła w Tygodniach Kultury Chrześcijańskiej, organizowanych w Warszawie przez Komisję Episkopatu do Spraw Duszpasterstwa Ogólnego.
W latach 70. odżyły jej związki z Lubelszczyzną. Odwiedzała rodzinę (mieszkające w Lublinie i Świdniku dwie siostry) i zaprzyjaźnionych literatów (m.in. poetę Wacława Gralewskiego i pisarza Józefa Ziębę).
Niedługo przed śmiercią ks. Twardowski zadedykował jej swój znany wiersz "Śpieszmy się". Poetka zdążyła jeszcze na ten wiersz odpowiedzieć tekstem "Puste miejsca". Uroczystości pogrzebowe celebrował prymas Józef Glemp, który wyraził się o niej: "Prorokini Anna". W swoim Notatniku zapisała: "Proszę o taki nekrolog: Z radością przyjęła śmierć. Prosi bliskich o przyjęcie jej śmierci z radością."
Anna Kamieńska zmarła 10 maja 1986 roku w Warszawie i pochowana została na Cmentarzu Powązkowskim